Lux Occulta - My Guardian Anger (1999)

-



Lux Occulta 'My Guardian Anger' (1999)

1. The Heresiarch
2. Kiss My Sword
3. Triangle
4. The Opening of Eleventh Sephirah
5. Nude Sophia
6. Cube
7. Library on Fire
8. Mane-Tekel-Fares
    I przyszedł czas na rodzimą produkcję. A nawet, 'superprodukcję'. Moja słabość do blackmetalowców z Dukli zaczęła się właśnie od tej płyty, bo dwie poprzednie niespecjalnie przypadły mi do gustu. O ile na 'Dionysosie' można już było doszukać się trendów, za którymi podążyli na późniejszych albumach, o tyle ich wydawniczy debiut - 'Forever Alone. Immortal' - był dla mnie wyzwaniem niemalże nie do przejścia. Winić za to zapewne należy sprzęt na którym album nagrano, niemniej, dla mnie prawdziwa Lux Occulta zaczyna się i kończy na dwóch tylko płytach: 'My Guardian Anger' i 'The Mother and the Enemy'. O tym żarcie i kpinie w postaci 'Kołysanek' nie zamierzam pisać. Takie jaja z fanów można sobie robić, ale po kiego pod tak zacnym (niegdyś) szyldem?
  Wróćmy jednak do głównego tematu tego wpisu. 'My Guardian Anger' jest dla mnie albumem kompletnym. W każdej sekundzie przemyślanym, a w żadnej nie pozostawionym bez uwagi. Brzmienie, które (wreszcie!) udało się muzykom osiągnąć, tworzy idealne tło dla opowieści przedstawionej w ośmiu utworach. Techniczne, arytmiczne i często zaskakujące riffy, wsparte na atmosferycznym klawiszowym rusztowaniu, a podkreślone dynamiczną i bezbłędną grą perkusisty tworzy dzieło skończone. Do którego nie można (a nawet nie wolno!) nic dołożyć. Nie można też niczego ująć. Perfekcja.
    Jak zapewne każdy, mam swoje ulubione utwory na danej płycie. Na tym krążku dwoma najjaśniejszymi punktami są utwory 'Kiss My Sword' i 'The Opening of Eleventh Sephirah'. Pierwszy, agresywny a progresywny blackmetalowy kop zwieńczony piękną i idealnie tam wpasowaną gitarową solówką. I drugi, rozpoczynający się melodią, która każe słuchaczowi spodziewać się czegoś, czego jeszcze nie doznał. Wpleciony, niby od niechcenia i przez przypadek, damski wokal i bliskowschodni motyw klawiszowy sprawiają, że ten utwór nie ma prawa się znudzić w żadnym swoim punkcie. Dopełnieniem perfekcji jest klawiszowo-perkusyjna wymiana ciosów i kolejna eteryczna solówka. Wielka sztuka.
    Do Lux Occulty wracam często. I przy okazji każdego takiego powrotu jestem na nich wściekły. Nie jestem w stanie pojąć, jak można było zaprzepaścić taką szansę. Zrezygnować z tworzenia TAKIEJ muzyki. A już w ogóle nie przyjmuję do wiadomości, że marka Lux Occulta sama się splugawiła pseudoartystycznym 'autowyżywem' jakim są 'Kołysanki'.
    Muzykę zespołu polecam wszystkim tym, którzy w blackmetalu lubią szukać czegoś więcej. Drugiego dna, wielu znaczeń czy zwykłych (częściej nawet niezwykłych) eksperymentów. Dorobek Lux Occulty to niezmiennie świetnie brzmiący dowód na to, że ten gatunek muzyki może być zaskakujący, a także na to, że i u nas w kraju nie brakuje ludzi tworzących rzeczy nowe, często wyprzedzające swoje czasy o dekadę czy dwie. 
    

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Atrophia Red Sun - Twisted Logic (2003)

-
Obraz
  Gdy pisałem wcześniej o Cold Passion, wspomniałem, że poznałem ich przy okazji metalowego festiwalu Burza Mózgu w krakowskiej Rotundzie, jakieś sto lat temu. Pisałem też, że na tej samej imprezie wystąpił krakowski (a jakże!) zespół Atrophia Red Sun. Nadeszła zatem pora, by i o nich porozmawiać. Bo, myślę, że jest o czym. Nawet, jeżeli mówimy o nich tylko w kontekście jednego porządnego albumu, a takim niewątpliwie jest ‘Twisted Logic’.      Od razu się przyznam, twórczość Atrophia Red Sun sprzed ‘Twisted Logic’ kojarzę mgliście, żeby nie powiedzieć – wcale. Ale pamiętam doskonale, że nigdy mi się nie podobała. Dopiero wydany w 2003 roku ‘Twisted Logic’ pozamiatał, powalił mnie i zahipnotyzował. Podobnie stało się niedawno z Decapitated – nie przepadałem za nimi specjalnie dopóki nie popełnili ‘Blood Mantra’, którą po prostu uwielbiam (nawet na koncert promujący płytę poszedłem!).   Ale do rzeczy. ‘Twisted Logic’ to płyta niepozbawiona wad. Przede wszystkim wad natury brzmi
Czytaj więcej

WASI ZNAJOMI - Prokoncepcja - Niedoczekanie (2016)

-
Obraz
     Kolejna propozycja z cyklu 'Wasi Znajomi', to podesłane przez niezawodnego Grzegorza, pierwsze studyjne wydawnictwo proszowickiej Prokoncepcji, zatytułowane 'Niedoczekanie'. Cieszę się, jak zawsze, gdy mogę napisać coś o Waszej muzyce nawet, gdy czasem nasz odbiór danej płyty czy artysty się trochę rozmija. A jak będzie dziś? Przekonacie się poniżej.   Prokoncepcja para się, zasadniczo, delikatną mieszanką popu, folku i soft rocka. Takie dość pozytywne granie pod nogę. Z założenia ma chyba nie zajmować zbytnio uwagi słuchacza, a tylko być subtelnym tłem do codziennych działań. Żadnych fajerwerków czy wirtuozerii tu nie znajdziemy. Solidna instrumentalnie i aranżacyjnie muzyka jakiej wiele. Niestety, nie potrafiła mnie porwać, a każdy jej kolejny odsłuch męczył mnie coraz bardziej.   Nie podoba mi się na 'Niedoczekaniu' stylistyczna niekonsekwencja. Ja rozumiem, że to melanż różnych gatunków w połączeniu z raczej zabawowym podejściem do tworzenia muzy
Czytaj więcej

PŁYTA CZYTELNIKA - Slayer - Repentless (2015)

-
Obraz
1. Delusions of Saviour 2. Repentless 3. Take Control 4. Vices 5. Cast the First Stone 6. When the Stillness Comes 7. Chasing Death 8. Implode 9. Piano Wire 10. Atrocity Vendor 11. You Against You 12. Pride in Prejudice   Dawno już nie było żadnej Płyty Czytelnika. Na szczęście, niezawodny Antoni pośpieszył z pomocą i oto jest: najnowsze dzieło dinozaurów metalu. Płyta, płytą, ale sam dobór artysty jest dla mnie, jakby to powiedzieć, symboliczny. Dlaczego? Ano dlatego, że (co już pewnie nie raz wspominałem) miewam tak zwane metalowo-klasyczne faux pas. O co chodzi? Ano o to, że Slayera nigdy nie słuchałem (serio!), nigdy nie uważałem za filar metalu (naprawdę!), wreszcie, nigdy mnie absolutnie nie interesowali. Ani mnie ziębili, ani grzali. Takie tam (niemłode już) pitu pitu, które (nie mogę pojąć czemu?!) ma tak wielkie rzesze fanów. Ale stało się, płyta została rzucona, a ja muszę się rzetelnie do niej odnieść. Zatem, do dzieła.
Czytaj więcej