Anathema - Hindsight (2008)

-

Anathema - Hindsight (2008)

1. Fragile Dreams
2. Leave No Trace
3. Inner Silence
4. One Last Goodbye
5. Are You There?
6. Angelica
7. A Natural Disaster
8. Temporary Peace
9. Flying
10. Unchained (Tales of the Unexpected)

  Nie wyobrażam sobie, by na moim blogu zabrakło tego zespołu. Myślę, że płyta 'Hindsight' będzie pierwszym z wielu wydawnictw Anathemy, o których, z nieskrywaną przyjemnością, będę pisał. Bo wydaje mi się, że pisać o nich należy. 
 Jedną z najważniejszych cech bycia istotą myślącą jest zdolność odczuwania nastrojów. Potęgowania bądź tłumienia ich siły, poddawania się nim czy walki z nimi. A jednym z takich głównych nastrojów jest smutek. Dlaczego o nim mówię? Bo smutek, troska, nostalgia i refleksja to dla mnie synonimy twórczości Brytyjczyków z Anathemy. Nie mogąc się zdecydować, którą ich płytę najpierw Wam przedstawić, przypomniałem sobie o akustycznej składance 'Hindsight'. To kwintesencja tego, czym dla mnie jest ta muzyka.
  Już pierwszy, pochodzący z płyty 'Alternative 4' utwór 'Fragile Dreams' rozpościera przed słuchaczem delikatną aurę melancholii. To jeden z tych numerów, który wyciąga z człowieka wszystko to, co zakopane ma najgłębiej, a przeznaczone tylko dla siebie. Ale czyni to nie po to, by sadystycznie się na nim wyżywać, a po to by przeprowadzić go bezpiecznie przez proces oczyszczenia. By na końcu dotarł do nowego, jasnego 'ja'. 
  Dużo pięknie zagranych partii smyczkowych, zwinnie i dynamicznie wymieniających się pierwszeństwem z gitarą akustyczną robi wielkie wrażenie. A fortepian akcentowany gitarowymi akordami pod tekstem 'One Last Goodbye' nie pozwala ciarkom zejść ze skóry do ostatniej sekundy utworu. 'One Last Goodbye' zresztą jest dla mnie najważniejszym kawałkiem w całym dorobku zespołu. A historia kryjąca się za jego powstaniem silnie działa na ludzką wyobraźnię i wrażliwość (Utwór powstał na cześć matki braci Cavanagh, zmarłej w 1998 roku). Ciekawym zabiegiem jest umieszczenie bezpośrednio po nim piosenki 'Are You There?' o wyjątkowo, jak na Anathemę, wesołej i szybkiej melodii, dającym poczucie nadziei, że po tej wielkiej tragedii może być (i jest!) tylko lepiej.
  Piękną, równie pozytywnie nastrajającą klamrą płyta została zamknięta. 'Unchained (Tales of the Unexpected)' to jedyny nowy numer na 'Hindsight'. Taka nieustanna walka smutku (smyki) z radością (hipnotyzujący riff gitary akustycznej) zakończona jednak czymś na kształt remisu - oba instrumenty cichną, ustępując miejsca klawiszowemu zwieńczeniu.
  Twórczość Anathemy polecam absolutnie wszystkim poszukującym w muzyce ukojenia, odpowiedzi, spokoju i... siebie. Wbrew może temu co wyżej napisałem, nie jest to muzyka dołująca (o takiej pewnie przyjdzie mi jeszcze na łamach Antylogii pisać). To, dla mnie rzecz jasna, źródło oczyszczenia duchowego i umysłowego. Powód do zatrzymania się choć na moment i spojrzenia na siebie w odbiciu zwierciadła muzyki.
    

    

Komentarze

  1. Anonimowy3 lutego 2015 18:08

    Dawno, dawno temu widziałem i słuchałem ich na żywo.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Atrophia Red Sun - Twisted Logic (2003)

-
Obraz
  Gdy pisałem wcześniej o Cold Passion, wspomniałem, że poznałem ich przy okazji metalowego festiwalu Burza Mózgu w krakowskiej Rotundzie, jakieś sto lat temu. Pisałem też, że na tej samej imprezie wystąpił krakowski (a jakże!) zespół Atrophia Red Sun. Nadeszła zatem pora, by i o nich porozmawiać. Bo, myślę, że jest o czym. Nawet, jeżeli mówimy o nich tylko w kontekście jednego porządnego albumu, a takim niewątpliwie jest ‘Twisted Logic’.      Od razu się przyznam, twórczość Atrophia Red Sun sprzed ‘Twisted Logic’ kojarzę mgliście, żeby nie powiedzieć – wcale. Ale pamiętam doskonale, że nigdy mi się nie podobała. Dopiero wydany w 2003 roku ‘Twisted Logic’ pozamiatał, powalił mnie i zahipnotyzował. Podobnie stało się niedawno z Decapitated – nie przepadałem za nimi specjalnie dopóki nie popełnili ‘Blood Mantra’, którą po prostu uwielbiam (nawet na koncert promujący płytę poszedłem!).   Ale do rzeczy. ‘Twisted Logic’ to płyta niepozbawiona wad. Przede wszystkim wad natury brzmi
Czytaj więcej

WASI ZNAJOMI - Prokoncepcja - Niedoczekanie (2016)

-
Obraz
     Kolejna propozycja z cyklu 'Wasi Znajomi', to podesłane przez niezawodnego Grzegorza, pierwsze studyjne wydawnictwo proszowickiej Prokoncepcji, zatytułowane 'Niedoczekanie'. Cieszę się, jak zawsze, gdy mogę napisać coś o Waszej muzyce nawet, gdy czasem nasz odbiór danej płyty czy artysty się trochę rozmija. A jak będzie dziś? Przekonacie się poniżej.   Prokoncepcja para się, zasadniczo, delikatną mieszanką popu, folku i soft rocka. Takie dość pozytywne granie pod nogę. Z założenia ma chyba nie zajmować zbytnio uwagi słuchacza, a tylko być subtelnym tłem do codziennych działań. Żadnych fajerwerków czy wirtuozerii tu nie znajdziemy. Solidna instrumentalnie i aranżacyjnie muzyka jakiej wiele. Niestety, nie potrafiła mnie porwać, a każdy jej kolejny odsłuch męczył mnie coraz bardziej.   Nie podoba mi się na 'Niedoczekaniu' stylistyczna niekonsekwencja. Ja rozumiem, że to melanż różnych gatunków w połączeniu z raczej zabawowym podejściem do tworzenia muzy
Czytaj więcej

PŁYTA CZYTELNIKA - Slayer - Repentless (2015)

-
Obraz
1. Delusions of Saviour 2. Repentless 3. Take Control 4. Vices 5. Cast the First Stone 6. When the Stillness Comes 7. Chasing Death 8. Implode 9. Piano Wire 10. Atrocity Vendor 11. You Against You 12. Pride in Prejudice   Dawno już nie było żadnej Płyty Czytelnika. Na szczęście, niezawodny Antoni pośpieszył z pomocą i oto jest: najnowsze dzieło dinozaurów metalu. Płyta, płytą, ale sam dobór artysty jest dla mnie, jakby to powiedzieć, symboliczny. Dlaczego? Ano dlatego, że (co już pewnie nie raz wspominałem) miewam tak zwane metalowo-klasyczne faux pas. O co chodzi? Ano o to, że Slayera nigdy nie słuchałem (serio!), nigdy nie uważałem za filar metalu (naprawdę!), wreszcie, nigdy mnie absolutnie nie interesowali. Ani mnie ziębili, ani grzali. Takie tam (niemłode już) pitu pitu, które (nie mogę pojąć czemu?!) ma tak wielkie rzesze fanów. Ale stało się, płyta została rzucona, a ja muszę się rzetelnie do niej odnieść. Zatem, do dzieła.
Czytaj więcej