Levin Minnemann Rudess – LMR (2013)

Levin Minnemann Rudess – LMR (2013)

1. Macropolis

2. Twitch

3. Frumious Banderfunk

4. The Blizzard

5. Mew

6. Afa Vulu

7. Descent

8. Scrod

9. Orbiter

10. Enter the Core

11. Ignorant Elephant

12. Lakeshore Lights

13. Dancing Feet

14. Service Engine

  Co może się wydarzyć, gdy trzech wielkich muzyków postanowi nagrać płytę? Spodziewamy się, że powstanie kawał dobrego albumu. Ale co się może wydarzyć, gdy tymi trzema muzykami są Marco Minnemann, Jordan Rudess i Tony Levin? Wtedy mamy gwarancję, że stworzona przez nich muzyka będzie arcydziełem. Ikoną gatunku i nieskończonym źródłem muzycznych inspiracji dla innych. I taka właśnie jest płyta, o której dziś mowa. Płyta bez tytułu (bo tytułem jest powtórzenie nazwisk muzyków). Widocznie, płyta tak kompletna, że tytułu nie potrzebuje. Może to też po części taka mała, zamierzona, odrobinę prowokacyjna arogancja?

   Historia każdego z tych trzech instrumentalistów ma punkt wspólny. Otóż, każdy z nich na pewnym etapie swojej kariery albo grał w Dream Theater (Minnemann przejściowo po odejściu Portnoya, a przed pojawieniem się Manginiego; Rudess do dziś), albo z muzykami tego zespołu w jakichś projektach brał udział (Levin był członkiem kolektywu Liquid Tension Experiment, z grającymi wówczas w DT Portnoyem, Petruccim i Rudessem właśnie). Mając takie pozycje w swych życiorysach, panowie doskonale zdawali sobie sprawę jak wiele muzycznie ich łączy. Wiedzieli, że w muzyce cieszy ich to samo, że zmierzają w podobnym kierunku rockowej progresji. Że każdy z nich poprzez swój indywidualizm, paradoksalnie!, będzie mógł wnieść mnóstwo nowego do tego zespołowego dzieła.

  Płyta 'LMR' jest najprawdziwszym prog-rockowym albumem, jaki można usłyszeć. Nie sposób nie nazwać go dojrzałym (z takimi muzykami?!), kompletnym, fascynującym i odkrywczym. Jest interesującą, wielowątkową historią, opowiedzianą przy użyciu wirtuozersko opanowanych instrumentów. Magia klawiszy Rudessa (nie od parady widać, ma przezwisko ‘The Wizard’) urzeka i zapiera dech w piersiach. Połamana (uwielbiam to!) perkusja Minnemanna podkreśla unikalność rytmów i melodii. A dopełnienie sekcji rytmicznej żywiołowym i mięsistym basem jest wisienką na tym genialnym rockowym torcie.

  Na albumie ‘Levin Minnemann Rudess’ nie brakuje ciekawych, łatwo przyswajalnych melodii. Utwory ‘Afa Vulu’ czy ‘Macropolis’ od pierwszych dźwięków są niebywale energetyzujące. Natomiast, ‘Twitch’, ‘Mew’ czy ‘Scrod’ mimo początkowego pozornego spokoju narastają, wchłaniają słuchacza i jego przestrzeń. Wielość improwizacji i instrumentalnych smaczków pozwala nam, słuchaczom, zagubić się na chwilę czy dwie, by za moment odnaleźć drogę. Niby tę samą, z której zboczyliśmy, a jednak inną jakąś.

  Wiele na tej płycie jest momentów melancholijnych i czarujących – ‘Orbiter’, ‘Enter the Core’ czy ‘Dancing Feet’. Dźwięki, które w nich słychać sprowadzają ukojenie, zmuszają do refleksji i poddania się klimatowi chwili. Naprawdę dobra terapia.

  Lubię, gdy muzycy różnych zespołów czy projektów muzycznych decydują się, raz na jakiś czas, stworzyć coś wspólnie. Na ogół jest to coś świeżego, przepełnionego jakąś taką nieokreśloną muzyczną wolnością. Lekkość i swoboda z jaką brzmią powstałe wówczas utwory łatwo udziela się słuchaczom. To piękne, ważne i niezwykle potrzebne zjawisko.
  Album LMR w pierwszej kolejności polecam wszystkim fanom muzyki progresywnej. Odnajdą się tu z pewnością fani Dream Theater, The Aristocrats, Liquid Tension Experiment, King Crimson czy Animals as Leaders. To muzyka bardzo mądra i mimo licznych improwizacji – bardzo poukładana. Może być inspiracją dla młodych muzyków i źródłem ciekawych rozwiązań dla tych bardziej doświadczonych. W całej swojej złożoności, na szczęście, daleko jej do męczącego, trącącego przerostem formy nad treścią, i przesadnego eksperymentalizmu. Po prostu, polecam.