Myrath - Tales of the Sands (2011)

-

Myrath - Tales of the Sands (2011)

1. Under Siege
2. Braving The Seas
3. Merciless Times
4. Tales of the Sands
5. Sour Sigh
6. Dawn Within
7. Wide Shut
8. Requiem for a Goodbye
9. Beyond the Stars
10. Time to Grow
11. Apostrophe for a Legend


   Powszechnie już chyba znana jest moja słabość do muzyki orientalnej. Także, a może przede wszystkim, do jej wpływu na muzykę metalową. A pełnię szczęścia osiągam, gdy mikstura muzyczna posiada trzy główne składniki: metal (oczywiste), progresję (wiadomo) i orientalne zacięcie (no, ba!). O dziwo, przeglądając światową scenę ‘orientalnego metalu’, okazuje się, że takich zespołów jest całkiem sporo. Inną sprawa jest poziom jaki swoją muzyką reprezentują. Przesiawszy jednak plewy, trafiamy na takie perełki, jak dziś omawiany album – ‘Tales of the Sands’ tunezyjskiego zespołu Myrath.
  Tunezja. Kraj kojarzący mi się raczej z turystyką, jakże ulubiony przez Polaków w sezonie urlopowym. Za nic w związku z tym, niekojarzący mi się z muzyką metalową. A już tym bardziej, z progresywno-orientalnym metalem. I takie właśnie nieoczekiwane odkrycia lubię najbardziej. Bo nie ma nic bardziej satysfakcjonującego od znalezienia dobrej (świetnej?) muzyki w miejscu, o którym byśmy w tym kontekście nigdy nie pomyśleli. Super.
  Muzyka na ‘Tales of the Sands’ jest bardzo wyważona. Nie ma tu miejsca na ryzykowny eksperymentalizm. Jest rytmicznie, bywa ciężko, a progresji jest w punkt – ani za dużo, ani za mało. Wszystko też jest całkiem przyzwoicie wyprodukowane. Gitary są odpowiednio ciężkie, ale nadal selektywne, klawisze wyraźnie, w motywach orientalnych słusznie kradnące pierwszy plan. Perkusja jest nieagresywna, ale świetnie wpasowana. A wokal? No cóż, tu można mieć najwięcej zastrzeżeń. Nie chodzi o umiejętności, a o barwę głosu. Jest dość specyficzna, trąci często heavy metalowym zakrzykiem. Ja osobiście nie przepadam, ale wiem, że wielu z Was także dzięki temu wokalowi tę płytę polubi. Tak czy siak, nie jest to sprawa nie do przejścia.
  Pomysły i rozwiązania na płycie zdają się być bardzo przemyślane. Po pierwszych przesłuchaniach można odnieść wrażenie, że w sumie nic ciekawego się tu nie dzieje. Ale gdy się wsłuchamy (a to można zrobić efektywnie dopiero po kilku odsłuchach), znajdziemy świetny, bliskowschodni klimat, niepotrzebnie może woalowany. Mimo ukrycia, atmosfera tamtych geograficznych stron jest wyraźna i, co bardzo ważne, nie tylko sporadyczna. Każdy utwór jest naznaczony orientalizmem i egzotyką w stopniu bardziej, niż zadowalającym. Emanacja tymi wpływami szybko i bardzo skutecznie wprowadza słuchacza w specyficzny rytm. I to na bardzo długo.
  Trzeci album Tunezyjczyków polecam wszystkim lubiącym orientalizm w metalu. Zwłaszcza, gdy jest on bardzo wyrazisty, ale nienachalny. Dobrze jest, w moim mniemaniu, taką muzykę znać, mieć świadomość jej istnienia. Bo jest to bardzo ciekawe doświadczenie. To, po prostu, kolejny dowód na to, że metal nie jest nudny, przewidywalny ani skończony.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Atrophia Red Sun - Twisted Logic (2003)

-
Obraz
  Gdy pisałem wcześniej o Cold Passion, wspomniałem, że poznałem ich przy okazji metalowego festiwalu Burza Mózgu w krakowskiej Rotundzie, jakieś sto lat temu. Pisałem też, że na tej samej imprezie wystąpił krakowski (a jakże!) zespół Atrophia Red Sun. Nadeszła zatem pora, by i o nich porozmawiać. Bo, myślę, że jest o czym. Nawet, jeżeli mówimy o nich tylko w kontekście jednego porządnego albumu, a takim niewątpliwie jest ‘Twisted Logic’.      Od razu się przyznam, twórczość Atrophia Red Sun sprzed ‘Twisted Logic’ kojarzę mgliście, żeby nie powiedzieć – wcale. Ale pamiętam doskonale, że nigdy mi się nie podobała. Dopiero wydany w 2003 roku ‘Twisted Logic’ pozamiatał, powalił mnie i zahipnotyzował. Podobnie stało się niedawno z Decapitated – nie przepadałem za nimi specjalnie dopóki nie popełnili ‘Blood Mantra’, którą po prostu uwielbiam (nawet na koncert promujący płytę poszedłem!).   Ale do rzeczy. ‘Twisted Logic’ to płyta niepozbawiona wad. Przede wszystkim wad natury brzmi
Czytaj więcej

WASI ZNAJOMI - Prokoncepcja - Niedoczekanie (2016)

-
Obraz
     Kolejna propozycja z cyklu 'Wasi Znajomi', to podesłane przez niezawodnego Grzegorza, pierwsze studyjne wydawnictwo proszowickiej Prokoncepcji, zatytułowane 'Niedoczekanie'. Cieszę się, jak zawsze, gdy mogę napisać coś o Waszej muzyce nawet, gdy czasem nasz odbiór danej płyty czy artysty się trochę rozmija. A jak będzie dziś? Przekonacie się poniżej.   Prokoncepcja para się, zasadniczo, delikatną mieszanką popu, folku i soft rocka. Takie dość pozytywne granie pod nogę. Z założenia ma chyba nie zajmować zbytnio uwagi słuchacza, a tylko być subtelnym tłem do codziennych działań. Żadnych fajerwerków czy wirtuozerii tu nie znajdziemy. Solidna instrumentalnie i aranżacyjnie muzyka jakiej wiele. Niestety, nie potrafiła mnie porwać, a każdy jej kolejny odsłuch męczył mnie coraz bardziej.   Nie podoba mi się na 'Niedoczekaniu' stylistyczna niekonsekwencja. Ja rozumiem, że to melanż różnych gatunków w połączeniu z raczej zabawowym podejściem do tworzenia muzy
Czytaj więcej

PŁYTA CZYTELNIKA - Slayer - Repentless (2015)

-
Obraz
1. Delusions of Saviour 2. Repentless 3. Take Control 4. Vices 5. Cast the First Stone 6. When the Stillness Comes 7. Chasing Death 8. Implode 9. Piano Wire 10. Atrocity Vendor 11. You Against You 12. Pride in Prejudice   Dawno już nie było żadnej Płyty Czytelnika. Na szczęście, niezawodny Antoni pośpieszył z pomocą i oto jest: najnowsze dzieło dinozaurów metalu. Płyta, płytą, ale sam dobór artysty jest dla mnie, jakby to powiedzieć, symboliczny. Dlaczego? Ano dlatego, że (co już pewnie nie raz wspominałem) miewam tak zwane metalowo-klasyczne faux pas. O co chodzi? Ano o to, że Slayera nigdy nie słuchałem (serio!), nigdy nie uważałem za filar metalu (naprawdę!), wreszcie, nigdy mnie absolutnie nie interesowali. Ani mnie ziębili, ani grzali. Takie tam (niemłode już) pitu pitu, które (nie mogę pojąć czemu?!) ma tak wielkie rzesze fanów. Ale stało się, płyta została rzucona, a ja muszę się rzetelnie do niej odnieść. Zatem, do dzieła.
Czytaj więcej