Rotting Christ – Aealo (2010)

-


Rotting Christ – Aealo (2010)

1. Aealo
2. Eon Aenaos
3. Daimonon Vrosis
4. Noctis Era
5. Dub-Saĝ-Ta-Ke
6. Fire, Death and Fear
7. Nekron Iahes...
8. ...Pir Threontai
9. Thou Art Lord
10. Santa Muerte
11. Orders from the Dead


  Mimo, że pierwszym greckim zespołem, który pojawił się na Antylogii był Septicflesh, to muszę powiedzieć, że kraj ten w pierwszej kolejności poznałem i kojarzę z takim metalowym tytanem, jak Rotting Christ. I choć całkowicie poddałem się magii płyty ‘Khronos’ z 2000 roku, to dziś będzie o ich przedostatnim, dziesiątym albumie – ‘Aealo’, wydanym w roku 2010 nakładem wytwórni Season of Mist.
  Od samego początku kojarzę Rotting Christ z oryginalnością. Oryginalnością klimatu, muzyki, brzmienia instrumentów i wreszcie, z oryginalnością wokalu. Wszystko to składa się na bardzo ciekawy produkt, który może zaciekawić słuchacza w wielu swoich miejscach. Muzyka Greków nosi znamiona black, doom i extreme metalu. Dodawszy do tego wszystkie zabarwione folkiem motywy, otrzymujemy kawał dobrej i niebanalnej muzyki. Mnie osobiście cieszy też fakt, że mimo dziesięciu lat różnicy między ‘Khronos’ a ‘Aealo’, Rotting Christ nie stanął w miejscu, nie zaczął odcinać kuponów, a nadal stara się grać muzykę nową i zaskakującą. Olbrzymi plus.
  Muzyka Greków jest niewątpliwie specyficzna, ale dzięki temu poszerza horyzont odbiorcy. Bogate muzyczne ozdobniki nadają fajnego, nowego wymiaru utworom i budują świetny klimat całości. Płyty ‘Aealo’ słucha się przyjemnie, lekko, niewymuszenie. Mimo, że jest to metal pełną gębą, nie ma tu zbytniej agresywności czy mrocznego ciężaru. I fajnie, dzięki temu dotrzeć może do większej liczby odbiorców.
  Album zaczyna się oryginalnym żeńskim zaśpiewem i nakręcającym rytmem perkusji (‘Aealo’), które zgrabnie przechodzą w przyjemny dla ucha gitarowy riff. Kolejny utwór (‘Eon Aenaos’) jest rytmiczną i wokalną kontynuacją poprzednika. Dopiero tajemniczo zaczynający się ‘Daimonon Vrosis’ zmienia trochę melodykę i klimat. Żywiołowo i jakoś bardziej beztrosko robi się w ‘Noctis Era’. Dalej na płycie te nastroje mieszają się i w zależności od potrzeby, jeden z nich jest bardziej dominujący. Osobiście bardzo lubię ‘Fire, Death and Fear’ za fajną melodię i ten super charakterystyczny growl, mieszany z żeńskimi chórkami, tak bardzo kojarzącymi mi się z fińską ‘Varttiną’. Świetnie (i ludowo, niemalże) brzmi też ’Nekron lahes...’
  Rotting Christ mają u mnie wielki szacunek za niesamowitą (i przez lata niewyblakłą) muzyczną wyobraźnię. Potrafią to, co niewielu zespołom z takim stażem się udaje – zachować pełną uwagę i czujność swoich fanów. Na każdej płycie jest coś przykuwającego uwagę. Każda płyta jest artystycznie wyczerpująca i kompletna. To olbrzymia sztuka.
  Płytę ‘Aealo’ polecam wszystkim fanom metalu ze smaczkami, folkowymi nawiązaniami i ciekawymi a zaskakującymi rozwiązaniami. To muzyka, w której wiele się dzieje. Na pewno nikogo nie znudzi, choć może specyficzna barwa głosu wokalisty i dość wyrazista perkusja może niektórych zniechęcić. Nie dowiecie się jednak tego, póki jej nie posłuchacie.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Atrophia Red Sun - Twisted Logic (2003)

-
Obraz
  Gdy pisałem wcześniej o Cold Passion, wspomniałem, że poznałem ich przy okazji metalowego festiwalu Burza Mózgu w krakowskiej Rotundzie, jakieś sto lat temu. Pisałem też, że na tej samej imprezie wystąpił krakowski (a jakże!) zespół Atrophia Red Sun. Nadeszła zatem pora, by i o nich porozmawiać. Bo, myślę, że jest o czym. Nawet, jeżeli mówimy o nich tylko w kontekście jednego porządnego albumu, a takim niewątpliwie jest ‘Twisted Logic’.      Od razu się przyznam, twórczość Atrophia Red Sun sprzed ‘Twisted Logic’ kojarzę mgliście, żeby nie powiedzieć – wcale. Ale pamiętam doskonale, że nigdy mi się nie podobała. Dopiero wydany w 2003 roku ‘Twisted Logic’ pozamiatał, powalił mnie i zahipnotyzował. Podobnie stało się niedawno z Decapitated – nie przepadałem za nimi specjalnie dopóki nie popełnili ‘Blood Mantra’, którą po prostu uwielbiam (nawet na koncert promujący płytę poszedłem!).   Ale do rzeczy. ‘Twisted Logic’ to płyta niepozbawiona wad. Przede wszystkim wad natury brzmi
Czytaj więcej

WASI ZNAJOMI - Prokoncepcja - Niedoczekanie (2016)

-
Obraz
     Kolejna propozycja z cyklu 'Wasi Znajomi', to podesłane przez niezawodnego Grzegorza, pierwsze studyjne wydawnictwo proszowickiej Prokoncepcji, zatytułowane 'Niedoczekanie'. Cieszę się, jak zawsze, gdy mogę napisać coś o Waszej muzyce nawet, gdy czasem nasz odbiór danej płyty czy artysty się trochę rozmija. A jak będzie dziś? Przekonacie się poniżej.   Prokoncepcja para się, zasadniczo, delikatną mieszanką popu, folku i soft rocka. Takie dość pozytywne granie pod nogę. Z założenia ma chyba nie zajmować zbytnio uwagi słuchacza, a tylko być subtelnym tłem do codziennych działań. Żadnych fajerwerków czy wirtuozerii tu nie znajdziemy. Solidna instrumentalnie i aranżacyjnie muzyka jakiej wiele. Niestety, nie potrafiła mnie porwać, a każdy jej kolejny odsłuch męczył mnie coraz bardziej.   Nie podoba mi się na 'Niedoczekaniu' stylistyczna niekonsekwencja. Ja rozumiem, że to melanż różnych gatunków w połączeniu z raczej zabawowym podejściem do tworzenia muzy
Czytaj więcej

PŁYTA CZYTELNIKA - Slayer - Repentless (2015)

-
Obraz
1. Delusions of Saviour 2. Repentless 3. Take Control 4. Vices 5. Cast the First Stone 6. When the Stillness Comes 7. Chasing Death 8. Implode 9. Piano Wire 10. Atrocity Vendor 11. You Against You 12. Pride in Prejudice   Dawno już nie było żadnej Płyty Czytelnika. Na szczęście, niezawodny Antoni pośpieszył z pomocą i oto jest: najnowsze dzieło dinozaurów metalu. Płyta, płytą, ale sam dobór artysty jest dla mnie, jakby to powiedzieć, symboliczny. Dlaczego? Ano dlatego, że (co już pewnie nie raz wspominałem) miewam tak zwane metalowo-klasyczne faux pas. O co chodzi? Ano o to, że Slayera nigdy nie słuchałem (serio!), nigdy nie uważałem za filar metalu (naprawdę!), wreszcie, nigdy mnie absolutnie nie interesowali. Ani mnie ziębili, ani grzali. Takie tam (niemłode już) pitu pitu, które (nie mogę pojąć czemu?!) ma tak wielkie rzesze fanów. Ale stało się, płyta została rzucona, a ja muszę się rzetelnie do niej odnieść. Zatem, do dzieła.
Czytaj więcej