Immortal - All Shall Fall (2009)

-

Immortal - All Shall Fall (2009)

1. All Shall Fall
2. The Rise of Darkness
3. Hordes to War
4. Norden on Fire
5. Arctic Swarm
6. Mount North
7. Unearthly Kingdom


  Każdy styl muzyczny ma swoich sztandarowych przedstawicieli. Swoje ikony. Swoich gigantów i protoplastów. Black metal ma takowych kilku. Według mojego uznania, należą do nich, wspominane już na tym blogu Old Man’s Child, Limbonic Art i Dimmu Borgir, a także (jeszcze nieopisane) Emperor, Dark Funeral czy bohater tego wpisu, norweski Immortal. Dzisiejsze spotkanie zatem poświęcimy ósmemu albumowi tych blackmetalowych gigantów - ‘All Shall Fall’.

  Pisząc Antylogię Mojej Muzyki zdarzyło mi się już niejednokrotnie, że opisuję nie te płyty zespołów, które najbardziej lubię, czy poprzez które zespół poznałem/polubiłem, a zupełnie inne ich wydawnictwa. Nie wiem z czego to wynika, ale jest to zjawisko (nawet dla mnie) bardzo ciekawe. Może jest tak, ponieważ podoba mi się, że jakiś zespół mimo wielu lat, nadal gra fajnie i ciekawie, a może jest tak, bo po prostu chcę się z Wami, Drodzy Czytelnicy, podzielić jakąś dobrą, a mniej może znaną płytą danego artysty. Tak samo jest i dziś. Immortal poznałem dawno temu dzięki płycie ‘At the Heart of Winter’ i pewnie, gdybyście mnie jakiś czas temu zapytali, to o niej planowałbym Wam opowiedzieć w kontekście Norwegów. Wygrywa jednak album dużo młodszy, a nadal świetny i całkowicie Immortal’owy.
  ‘All Shall Fall’ to podręcznikowy wręcz black metal. Jest szybko, brudno, mrocznie i demonicznie. Charakterystyczny growl, dynamiczna, prawie synkopowa perkusja, gitarowe riffy z szybkim biciem, słowem – charakterystyczna dla tego stylu bezkompromisowość. I to jest właśnie to, czego wierni i ortodoksyjni fani blacku oczekują od takiego zespołu. Niezmiennego łomotu, agresji i tempa.  Żadnych międzygatunkowych eksperymentów czy niepotrzebnych wycieczek w nieznane (i nikomu do szczęścia niepotrzebne) rejony. Liczy się łojenie!
  Wszystkie utwory są bardzo równe i idealnie do siebie spasowane. Koncepcja albumu zdaje się być w pełni zrealizowana. Jest black pełną gębą. I albo taką tę płytę kupujemy, taką jaka jest, albo sobie ją darujmy. Żadnych półśrodków czy kompromisów. Taki Immortal pamiętam z ‘At the Heart of Winter’ i taki Immortal znajduję na tej płycie. A przecież dzieli je dziesięć lat. To jest w tym najpiękniejsze.
  Muzykę, którą można znaleźć na ‘All Shall Fall’ polecam blackmetalowym koneserom. I weteranom. To najczystsza i zarazem, najdoskonalsza forma tego gatunku. Nie wolno twórczości Immortal nie znać. Należy się nią delektować i pozwolić jej na dominację naszego umysłu. To po prostu kawał zawodowego metalu!

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Atrophia Red Sun - Twisted Logic (2003)

-
Obraz
  Gdy pisałem wcześniej o Cold Passion, wspomniałem, że poznałem ich przy okazji metalowego festiwalu Burza Mózgu w krakowskiej Rotundzie, jakieś sto lat temu. Pisałem też, że na tej samej imprezie wystąpił krakowski (a jakże!) zespół Atrophia Red Sun. Nadeszła zatem pora, by i o nich porozmawiać. Bo, myślę, że jest o czym. Nawet, jeżeli mówimy o nich tylko w kontekście jednego porządnego albumu, a takim niewątpliwie jest ‘Twisted Logic’.      Od razu się przyznam, twórczość Atrophia Red Sun sprzed ‘Twisted Logic’ kojarzę mgliście, żeby nie powiedzieć – wcale. Ale pamiętam doskonale, że nigdy mi się nie podobała. Dopiero wydany w 2003 roku ‘Twisted Logic’ pozamiatał, powalił mnie i zahipnotyzował. Podobnie stało się niedawno z Decapitated – nie przepadałem za nimi specjalnie dopóki nie popełnili ‘Blood Mantra’, którą po prostu uwielbiam (nawet na koncert promujący płytę poszedłem!).   Ale do rzeczy. ‘Twisted Logic’ to płyta niepozbawiona wad. Przede wszystkim wad natury brzmi
Czytaj więcej

WASI ZNAJOMI - Prokoncepcja - Niedoczekanie (2016)

-
Obraz
     Kolejna propozycja z cyklu 'Wasi Znajomi', to podesłane przez niezawodnego Grzegorza, pierwsze studyjne wydawnictwo proszowickiej Prokoncepcji, zatytułowane 'Niedoczekanie'. Cieszę się, jak zawsze, gdy mogę napisać coś o Waszej muzyce nawet, gdy czasem nasz odbiór danej płyty czy artysty się trochę rozmija. A jak będzie dziś? Przekonacie się poniżej.   Prokoncepcja para się, zasadniczo, delikatną mieszanką popu, folku i soft rocka. Takie dość pozytywne granie pod nogę. Z założenia ma chyba nie zajmować zbytnio uwagi słuchacza, a tylko być subtelnym tłem do codziennych działań. Żadnych fajerwerków czy wirtuozerii tu nie znajdziemy. Solidna instrumentalnie i aranżacyjnie muzyka jakiej wiele. Niestety, nie potrafiła mnie porwać, a każdy jej kolejny odsłuch męczył mnie coraz bardziej.   Nie podoba mi się na 'Niedoczekaniu' stylistyczna niekonsekwencja. Ja rozumiem, że to melanż różnych gatunków w połączeniu z raczej zabawowym podejściem do tworzenia muzy
Czytaj więcej

PŁYTA CZYTELNIKA - Slayer - Repentless (2015)

-
Obraz
1. Delusions of Saviour 2. Repentless 3. Take Control 4. Vices 5. Cast the First Stone 6. When the Stillness Comes 7. Chasing Death 8. Implode 9. Piano Wire 10. Atrocity Vendor 11. You Against You 12. Pride in Prejudice   Dawno już nie było żadnej Płyty Czytelnika. Na szczęście, niezawodny Antoni pośpieszył z pomocą i oto jest: najnowsze dzieło dinozaurów metalu. Płyta, płytą, ale sam dobór artysty jest dla mnie, jakby to powiedzieć, symboliczny. Dlaczego? Ano dlatego, że (co już pewnie nie raz wspominałem) miewam tak zwane metalowo-klasyczne faux pas. O co chodzi? Ano o to, że Slayera nigdy nie słuchałem (serio!), nigdy nie uważałem za filar metalu (naprawdę!), wreszcie, nigdy mnie absolutnie nie interesowali. Ani mnie ziębili, ani grzali. Takie tam (niemłode już) pitu pitu, które (nie mogę pojąć czemu?!) ma tak wielkie rzesze fanów. Ale stało się, płyta została rzucona, a ja muszę się rzetelnie do niej odnieść. Zatem, do dzieła.
Czytaj więcej