Massive Attack – Mezzanine (1998)

-

Massive Attack – Mezzanine (1998)

1. Angel
2. Risingson
3. Tear Drop
4. Inertia Creeps
5. Exchange
6. Dissolved Girl
7. Man Next Door
8. Black Milk
9. Mezzanine
10. Group Four
11. (Exchange)
12. Three
13. Weather Storm


  Czas na mały chillout, zupełną zmianę klimatu i metalowy detoks. Czas na klasykę trip hopu – zespół-legendę i płytę-legendę. Dziś Massive Attack i ich kultowa, wszystkim niemalże znana (a przynajmniej kilka z niej utworów) płyta ‘Mezzanine’. Spokój, harmonia i hipnotyzująca rytmika. O tym właśnie dziś będzie!
  Dobry trip hop uważam za muzykę wartą uwagi, a artystycznie bardzo ją sobie cenię. Myślę, że nie jestem w tym odosobniony, toż nawet wielka, a nieodżałowana Lux Occulta na płycie ‘The Mother and the Enemy’ garściami sobie z tej muzyki brała, nie żałując słuchaczom charakterystycznych rozwiązań. Jest to tam bardzo smaczne. Bo i cały trip hop jest bardzo smaczny i niesamowicie klimatyczny.
  Massive Attack to już marka i symbol sam w sobie. A takie utwory jak ‘Tear Drop’ czy ‘Inertia Creeps’ są znane szerokiej publiczności czy to dzięki filmom, w których się pojawiały, czy to znów dzięki rozgłośniom radiowym, które do dziś, regularnie lubią do nich wracać. Ja też bardzo lubię do tej  płyty wracać. Jest bardzo rasowa, totalnie klimatyczna i absolutnie profesjonalna. Olbrzymia moc przekazywana jest za pomocą licznych i ciekawych wokali. No i, powodujący odpływanie, rytm tej muzyki...
  Nie od dziś wiadomo, że muzyka może być (a nawet powinna być!) traktowana jako lekarstwo. Dla niespokojnego ducha czy rozkołatanych nerwów. Dla mnie to także źródło relaksu i radości – mam wrażenie, że słuchanie dobrej muzyki wydziela u mnie zbliżoną ilość endorfin do tej, którą zapewnia solidny i satysfakcjonujący wysiłek fizyczny. Dlaczego o tym piszę? Bo właśnie dobrze zrobiony i natchniony trip hop jest dla mnie źródłem takich uczuć i odczuć.
  Po raz kolejny, nie widzę większego sensu w opisywaniu poszczególnych utworów z ‘Mezzanine’. Niech każdy sobie przesłucha cały album i wyrobi swoje zdanie. A nie wierzę, że mogłoby to być zdanie inne, niż po prosty dobre. Taka muzyka porwie każdego.
  Twórczość Brytyjczyków z Massive Attack polecam wszystkim, którzy przy muzyce chcą i lubią wypoczywać, którzy lubią spokojną melodykę i hipnotyczną rytmikę. Tu wszystko to jest. Jest fajny klimat, równy i wysoki poziom, a także ta szczypta magii, niezbędna do tego, by muzyka zaczarowała słuchacza. Szczerze polecam.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Atrophia Red Sun - Twisted Logic (2003)

-
Obraz
  Gdy pisałem wcześniej o Cold Passion, wspomniałem, że poznałem ich przy okazji metalowego festiwalu Burza Mózgu w krakowskiej Rotundzie, jakieś sto lat temu. Pisałem też, że na tej samej imprezie wystąpił krakowski (a jakże!) zespół Atrophia Red Sun. Nadeszła zatem pora, by i o nich porozmawiać. Bo, myślę, że jest o czym. Nawet, jeżeli mówimy o nich tylko w kontekście jednego porządnego albumu, a takim niewątpliwie jest ‘Twisted Logic’.      Od razu się przyznam, twórczość Atrophia Red Sun sprzed ‘Twisted Logic’ kojarzę mgliście, żeby nie powiedzieć – wcale. Ale pamiętam doskonale, że nigdy mi się nie podobała. Dopiero wydany w 2003 roku ‘Twisted Logic’ pozamiatał, powalił mnie i zahipnotyzował. Podobnie stało się niedawno z Decapitated – nie przepadałem za nimi specjalnie dopóki nie popełnili ‘Blood Mantra’, którą po prostu uwielbiam (nawet na koncert promujący płytę poszedłem!).   Ale do rzeczy. ‘Twisted Logic’ to płyta niepozbawiona wad. Przede wszystkim wad natury brzmi
Czytaj więcej

WASI ZNAJOMI - Prokoncepcja - Niedoczekanie (2016)

-
Obraz
     Kolejna propozycja z cyklu 'Wasi Znajomi', to podesłane przez niezawodnego Grzegorza, pierwsze studyjne wydawnictwo proszowickiej Prokoncepcji, zatytułowane 'Niedoczekanie'. Cieszę się, jak zawsze, gdy mogę napisać coś o Waszej muzyce nawet, gdy czasem nasz odbiór danej płyty czy artysty się trochę rozmija. A jak będzie dziś? Przekonacie się poniżej.   Prokoncepcja para się, zasadniczo, delikatną mieszanką popu, folku i soft rocka. Takie dość pozytywne granie pod nogę. Z założenia ma chyba nie zajmować zbytnio uwagi słuchacza, a tylko być subtelnym tłem do codziennych działań. Żadnych fajerwerków czy wirtuozerii tu nie znajdziemy. Solidna instrumentalnie i aranżacyjnie muzyka jakiej wiele. Niestety, nie potrafiła mnie porwać, a każdy jej kolejny odsłuch męczył mnie coraz bardziej.   Nie podoba mi się na 'Niedoczekaniu' stylistyczna niekonsekwencja. Ja rozumiem, że to melanż różnych gatunków w połączeniu z raczej zabawowym podejściem do tworzenia muzy
Czytaj więcej

PŁYTA CZYTELNIKA - Slayer - Repentless (2015)

-
Obraz
1. Delusions of Saviour 2. Repentless 3. Take Control 4. Vices 5. Cast the First Stone 6. When the Stillness Comes 7. Chasing Death 8. Implode 9. Piano Wire 10. Atrocity Vendor 11. You Against You 12. Pride in Prejudice   Dawno już nie było żadnej Płyty Czytelnika. Na szczęście, niezawodny Antoni pośpieszył z pomocą i oto jest: najnowsze dzieło dinozaurów metalu. Płyta, płytą, ale sam dobór artysty jest dla mnie, jakby to powiedzieć, symboliczny. Dlaczego? Ano dlatego, że (co już pewnie nie raz wspominałem) miewam tak zwane metalowo-klasyczne faux pas. O co chodzi? Ano o to, że Slayera nigdy nie słuchałem (serio!), nigdy nie uważałem za filar metalu (naprawdę!), wreszcie, nigdy mnie absolutnie nie interesowali. Ani mnie ziębili, ani grzali. Takie tam (niemłode już) pitu pitu, które (nie mogę pojąć czemu?!) ma tak wielkie rzesze fanów. Ale stało się, płyta została rzucona, a ja muszę się rzetelnie do niej odnieść. Zatem, do dzieła.
Czytaj więcej