Hollenthon – Opus Magnum (2008)

-


  Tym razem wycieczka do Austrii. Na szczęście, nie tylko alpejskimi nartostradami ten kraj stoi – zdarzają się tam też niezłe metalowe składy. I właśnie o jednym takim składzie chciałbym dziś pomówić. Hollenthon to przedstawiciel mieszanki death, black i symphonic metalu na naprawdę wysokim poziomie, a ich trzeci studyjny album, ‘Opus Magnum’, jest w mojej ocenie najrozmaitszy, najciekawszy i, po prostu, najlepszy. 
    Na tej płycie bardzo dużo się dzieje. Jest mnóstwo wątków i interesujących historii. Uwagę zwracają też bogate (i do cna wykorzystane) instrumentarium i wokalna różnorodność. Jest wokal czysty i jest growl. Są chórki (tak żeńskie, jak i męskie), prawie operowe wokalizy i orientalne zagajenia. Jest nietuzinkowo i zaskakująco. Równocześnie, nie sposób nie skojarzyć muzyki z ‘Opus Magnum’ z twórczością takich zespołów, jak Rotting Christ, Therion, Orphaned Land czy nawet Septicflesh. Wpływy te słychać wyraźnie. I dobrze!
  Każdy utwór opowiada inną historię, przenosi do innego świata.. Nie da się zatem podejść do tego albumu całościowo – należy rozpatrywać każdy kawałek indywidualnie i niezależnie. I tak, ‘On the Wings of a Dove’ to żywiołowe gitary, świetne smykowe akcenty i wokalna wymiana lekkiego growlu z żeńskimi chórami. ‘To Fabled Lands’ zaś to nieśpieszny, hipnotyzujący trochę gitarowy riff z narastającym orkiestrowym tłem, oparty na męskich chórach. Ja uwielbiam ‘Son of Perdition’ - za dynamikę, dęte akcentowanie gitar i całościowo, za interesujące orkiestrowe smaczki. Bardzo lubię też ‘Once We Were Kings’ za wprowadzenie elementów orientalnych, opartych głównie na sitarze i bliskowschodnich skalach smyczkowych. Do tego bardzo sugestywną mocą grzmi damski wokal. Robi to wszystko naprawdę niezłe wrażenie. Fajne, szybkie i napompowane żeńskimi chórami jest ‘Of Splendid Worlds’, co poniekąd kontynuowane jest (wzmocnione tylko uderzeniami orkiestry) w ‘Misterium Babel’.
  Muzyka Hollenthon emanuje czymś nieokreślonym, a mocno przyciągającym. Nie jest to przecież ani wirtuozeria, ani nic specjalnie odkrywczego, a sprawia, że świetnie się tego słucha i chętnie się do tego wraca. Czasem może drażnić zbytnia pompatyczność niektórych riffów czy sporadyczny przerost formy nad treścią, niemniej, jest to muzyka bardzo przystępna i łatwo przyswajalna. A jej zróżnicowanie pozwala naszej wyobraźni na krótką podróż w wiele ciekawych miejsc.
  Album Austriaków polecam wszystkim fanom zespołów, o których wyżej wspominałem, a które bardzo mi się z nim kojarzą. Nie brakuje tu orientalnych zagajeń, deathowej dynamiki czy blackowego klimatu, dużo jest też niebanalnej melodyki. To ciekawa płyta, którą po prostu warto znać. Nawet jeśli nie urzeknie nas na tyle, by zostać z nią na dłużej, dobrze mieć świadomość jej (i zespołu Hollenthon) istnienia. Zawsze przecież lepiej znać więcej, niż mniej.

1. On the Wings of a Dove
2. To Fabled Lands
3. Son of Perdition
4. Ars Moriendi
5. Once We Were Kings
6. Of Splendid Worlds
7. Dying Embers
8. Misterium Babel
9. The Bazaar

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Atrophia Red Sun - Twisted Logic (2003)

-
Obraz
  Gdy pisałem wcześniej o Cold Passion, wspomniałem, że poznałem ich przy okazji metalowego festiwalu Burza Mózgu w krakowskiej Rotundzie, jakieś sto lat temu. Pisałem też, że na tej samej imprezie wystąpił krakowski (a jakże!) zespół Atrophia Red Sun. Nadeszła zatem pora, by i o nich porozmawiać. Bo, myślę, że jest o czym. Nawet, jeżeli mówimy o nich tylko w kontekście jednego porządnego albumu, a takim niewątpliwie jest ‘Twisted Logic’.      Od razu się przyznam, twórczość Atrophia Red Sun sprzed ‘Twisted Logic’ kojarzę mgliście, żeby nie powiedzieć – wcale. Ale pamiętam doskonale, że nigdy mi się nie podobała. Dopiero wydany w 2003 roku ‘Twisted Logic’ pozamiatał, powalił mnie i zahipnotyzował. Podobnie stało się niedawno z Decapitated – nie przepadałem za nimi specjalnie dopóki nie popełnili ‘Blood Mantra’, którą po prostu uwielbiam (nawet na koncert promujący płytę poszedłem!).   Ale do rzeczy. ‘Twisted Logic’ to płyta niepozbawiona wad. Przede wszystkim wad natury brzmi
Czytaj więcej

WASI ZNAJOMI - Prokoncepcja - Niedoczekanie (2016)

-
Obraz
     Kolejna propozycja z cyklu 'Wasi Znajomi', to podesłane przez niezawodnego Grzegorza, pierwsze studyjne wydawnictwo proszowickiej Prokoncepcji, zatytułowane 'Niedoczekanie'. Cieszę się, jak zawsze, gdy mogę napisać coś o Waszej muzyce nawet, gdy czasem nasz odbiór danej płyty czy artysty się trochę rozmija. A jak będzie dziś? Przekonacie się poniżej.   Prokoncepcja para się, zasadniczo, delikatną mieszanką popu, folku i soft rocka. Takie dość pozytywne granie pod nogę. Z założenia ma chyba nie zajmować zbytnio uwagi słuchacza, a tylko być subtelnym tłem do codziennych działań. Żadnych fajerwerków czy wirtuozerii tu nie znajdziemy. Solidna instrumentalnie i aranżacyjnie muzyka jakiej wiele. Niestety, nie potrafiła mnie porwać, a każdy jej kolejny odsłuch męczył mnie coraz bardziej.   Nie podoba mi się na 'Niedoczekaniu' stylistyczna niekonsekwencja. Ja rozumiem, że to melanż różnych gatunków w połączeniu z raczej zabawowym podejściem do tworzenia muzy
Czytaj więcej

PŁYTA CZYTELNIKA - Slayer - Repentless (2015)

-
Obraz
1. Delusions of Saviour 2. Repentless 3. Take Control 4. Vices 5. Cast the First Stone 6. When the Stillness Comes 7. Chasing Death 8. Implode 9. Piano Wire 10. Atrocity Vendor 11. You Against You 12. Pride in Prejudice   Dawno już nie było żadnej Płyty Czytelnika. Na szczęście, niezawodny Antoni pośpieszył z pomocą i oto jest: najnowsze dzieło dinozaurów metalu. Płyta, płytą, ale sam dobór artysty jest dla mnie, jakby to powiedzieć, symboliczny. Dlaczego? Ano dlatego, że (co już pewnie nie raz wspominałem) miewam tak zwane metalowo-klasyczne faux pas. O co chodzi? Ano o to, że Slayera nigdy nie słuchałem (serio!), nigdy nie uważałem za filar metalu (naprawdę!), wreszcie, nigdy mnie absolutnie nie interesowali. Ani mnie ziębili, ani grzali. Takie tam (niemłode już) pitu pitu, które (nie mogę pojąć czemu?!) ma tak wielkie rzesze fanów. Ale stało się, płyta została rzucona, a ja muszę się rzetelnie do niej odnieść. Zatem, do dzieła.
Czytaj więcej