Soilwork – Stabbing The Drama (2005)

-

Soilwork – Stabbing The Drama (2005)

1. Stabbing the Drama
2. One With the Flies
3. Weapon of Vanity
4. The Crestfallen
5. Nerve
6. Stalemate
7. Distance
8. Observation Slave
9. Fate in Motion
10. Blind Eye Halo
11. If Possible


  Nie jestem  największym fanem melodyjnego, swawolnego i, cholera, rytmicznego death metalu. Ale Soilwork, mimo wszystkich powyższych cech, ubóstwiam. A szósty ich album, ‘Stabbing The Drama’ uważam za najlepszy i niedościgniony. Dziś wycieczka do energetycznej części Szwecji, gdzie w jednym miejscu spotykają się moc, agresja, dynamika i radość. Czas na kawał dobrego i pozytywnego metalu.
  Soilwork po raz pierwszy usłyszałem chyba w 2002 roku, przy okazji premiery płyty ‘Figure Number Five’. Było to całkiem niezłe, ale mnie na dłuższą metę nie porwało. Dopiero rok 2005 i ‘Stabbing The Drama’ zadziałała i kazała mi zmienić o Szwedach zdanie. Choć to określenie może tu nie pasuje, to ta płyta jest po prostu fajna! Fajnie się tego słucha, fajnie się przy tym bawi i fajnie to w człowieku czas jakiś jeszcze gra. Muzyka na tym albumie jest bardzo dynamiczna i rytmiczna. Nie ma tu chwili spokoju czy wytchnienia. Jest żywiołowo, głośno i krzykliwie.
  Na ‘Stabbing The Drama’ nie ma utworów słabych czy odstających od reszty. Pierwszy, tytułowy kawałek uchyla już rąbka tego, co usłyszymy na płycie. Fajne, surowe trochę brzmienie perkusji bardzo tu pasuje. Wokalista udanie eksperymentuje, przeplatając krzyk i wrzask z czystymi partiami. Gdzie trzeba, tworzy to napięcie i klimat. Bujane często rytmy (‘One With The Flies’, ‘Weapon of Vanity’) nie pozwalają na inny, niż pozytywny odbiór muzyki. Chce się szaleć.
  Bardzo lubię ‘Nerve’ za absolutną petardę i agresję przerywaną idealnie wpasowanym spowolnieniem z czystym śpiewem. Świetne są też ‘Fate In Motion’, ‘Observation Slave’ i ‘Stalemate’. Wszystkie trzymają równy, wysoki poziom. Wszystkie wywołują nieopisaną radość i uśmiech na twarzy słuchacza. Gdybym nie poznał Soilwork, nie wiedziałbym zapewne, że metal może być tak pozytywny.
  Nie ma co za wiele pisać – ‘Stabbing The Drama’ trzeba posłuchać. I jeszcze raz posłuchać. I jeszcze kilka razy. Bo, obiecuję Wam, Drodzy Czytelnicy, że ta płyta zniewoli Was już po pierwszym przesłuchaniu. Zechcecie nagle pójść na jakiś koncert, czy po prostu zaszaleć w rytm tej właśnie muzyki. Odżyje w Was coś, co pewnie dawno już (albo nigdy dotąd?) nie było aktywne. Dzika i radosna chęć do zabawy.
  Muzykę Soilwork polecam tym, którzy lubią się bawić do metalu i tym, którzy kiedyś to lubili, a teraz, z różnych przyczyn, już tego nie robią. Dajcie się ponieść energii i potędze Szwedzkiego uderzenia, a po wszystkim będziecie ekstatycznie wyczerpani. To świetne i bardzo potrzebne uczucie. Nie odmawiajmy sobie tego nigdy.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Atrophia Red Sun - Twisted Logic (2003)

-
Obraz
  Gdy pisałem wcześniej o Cold Passion, wspomniałem, że poznałem ich przy okazji metalowego festiwalu Burza Mózgu w krakowskiej Rotundzie, jakieś sto lat temu. Pisałem też, że na tej samej imprezie wystąpił krakowski (a jakże!) zespół Atrophia Red Sun. Nadeszła zatem pora, by i o nich porozmawiać. Bo, myślę, że jest o czym. Nawet, jeżeli mówimy o nich tylko w kontekście jednego porządnego albumu, a takim niewątpliwie jest ‘Twisted Logic’.      Od razu się przyznam, twórczość Atrophia Red Sun sprzed ‘Twisted Logic’ kojarzę mgliście, żeby nie powiedzieć – wcale. Ale pamiętam doskonale, że nigdy mi się nie podobała. Dopiero wydany w 2003 roku ‘Twisted Logic’ pozamiatał, powalił mnie i zahipnotyzował. Podobnie stało się niedawno z Decapitated – nie przepadałem za nimi specjalnie dopóki nie popełnili ‘Blood Mantra’, którą po prostu uwielbiam (nawet na koncert promujący płytę poszedłem!).   Ale do rzeczy. ‘Twisted Logic’ to płyta niepozbawiona wad. Przede wszystkim wad natury brzmi
Czytaj więcej

WASI ZNAJOMI - Prokoncepcja - Niedoczekanie (2016)

-
Obraz
     Kolejna propozycja z cyklu 'Wasi Znajomi', to podesłane przez niezawodnego Grzegorza, pierwsze studyjne wydawnictwo proszowickiej Prokoncepcji, zatytułowane 'Niedoczekanie'. Cieszę się, jak zawsze, gdy mogę napisać coś o Waszej muzyce nawet, gdy czasem nasz odbiór danej płyty czy artysty się trochę rozmija. A jak będzie dziś? Przekonacie się poniżej.   Prokoncepcja para się, zasadniczo, delikatną mieszanką popu, folku i soft rocka. Takie dość pozytywne granie pod nogę. Z założenia ma chyba nie zajmować zbytnio uwagi słuchacza, a tylko być subtelnym tłem do codziennych działań. Żadnych fajerwerków czy wirtuozerii tu nie znajdziemy. Solidna instrumentalnie i aranżacyjnie muzyka jakiej wiele. Niestety, nie potrafiła mnie porwać, a każdy jej kolejny odsłuch męczył mnie coraz bardziej.   Nie podoba mi się na 'Niedoczekaniu' stylistyczna niekonsekwencja. Ja rozumiem, że to melanż różnych gatunków w połączeniu z raczej zabawowym podejściem do tworzenia muzy
Czytaj więcej

PŁYTA CZYTELNIKA - Slayer - Repentless (2015)

-
Obraz
1. Delusions of Saviour 2. Repentless 3. Take Control 4. Vices 5. Cast the First Stone 6. When the Stillness Comes 7. Chasing Death 8. Implode 9. Piano Wire 10. Atrocity Vendor 11. You Against You 12. Pride in Prejudice   Dawno już nie było żadnej Płyty Czytelnika. Na szczęście, niezawodny Antoni pośpieszył z pomocą i oto jest: najnowsze dzieło dinozaurów metalu. Płyta, płytą, ale sam dobór artysty jest dla mnie, jakby to powiedzieć, symboliczny. Dlaczego? Ano dlatego, że (co już pewnie nie raz wspominałem) miewam tak zwane metalowo-klasyczne faux pas. O co chodzi? Ano o to, że Slayera nigdy nie słuchałem (serio!), nigdy nie uważałem za filar metalu (naprawdę!), wreszcie, nigdy mnie absolutnie nie interesowali. Ani mnie ziębili, ani grzali. Takie tam (niemłode już) pitu pitu, które (nie mogę pojąć czemu?!) ma tak wielkie rzesze fanów. Ale stało się, płyta została rzucona, a ja muszę się rzetelnie do niej odnieść. Zatem, do dzieła.
Czytaj więcej