Killswitch Engage - Alive or Just Breathing (2002)

-

Killswitch Engage - Alive or Just Breathing (2002)

1. Numbered Days
2. Self Revolution
3. Fixation on the Darkness
4. My Last Serenade
5. Life to Lifeless
6. Just Barely Breathing
7. To the Sons of Man
8. Temple From the Within
9. The Element of One
10. Vide Infra
11. Without a Name
12. Rise Inside


  Różne gatunki muzyki różnie na mnie działają. Jedne skłaniają do refleksji, inne do matematycznego niemalże skupienia się na ich strukturze, jeszcze inne zaś pozwalają mi na wyłączenie myślenia i błogi, niczym niezmącony relaks. I dziś pomówimy o przedstawicielu tej ostatniej grupy, o amerykańskiej metal core’owej (i dość komercyjnej) grupie Killswitch Engage. A na tapetę weźmiemy sobie ich drugi studyjny album, wydany w 2002 roku ‘Alive or Just Breathing’.

  Niewymagająca muzyka też jest bardzo potrzebna. Przynajmniej ja takiej potrzebuję. Nosząca wszelkie znamiona komercji, lekka w odbiorze, momentami ciężka (ale w sposób pełen ogłady) w brzmieniu, z mieszanymi barwami męskiego wokalu, muzyka ta jest dla mnie idealnym źródłem relaksu. Nie potrafię traktować takiego grania poważnie, doceniam natomiast dobrą robotę, którą dla mnie i mojego samopoczucia robi.
  Skąd pomysł, żeby wspomnieć o Killswitch Engage na łamach Antylogii? Ano, blog ten przede wszystkim jest o muzyce, której słuchanie sprawia mi frajdę, a nie tylko o wyszukanych, oryginalnych i połamanych brzmieniach. Gdyby tak było, okazałbym się zapewne nudnym i ograniczonym słuchaczem. A przecież nikt takim nie chce być, nie? Fajne rytmiczne granie to niezła recepta na oderwanie się od szarej i przytłaczającej często rzeczywistości. Odpalenie kilku radiowo brzmiących utworów krzywdy nam nie zrobi, a myślę, że przynajmniej na chwilę wypełni optymizmem. A to przecież bardzo ważne.
  Cała płyta ‘Alive or Just Breathing’ jest w swej komercyjnej prostocie bardzo równa. Nie można jej także odmówić kompozycyjnej konsekwencji. Wszystko ładnie ze sobą współbrzmi, ciężkie momenty gładko przechodzą w lżejsze, balladyczne prawie melodie. No, i tych kilka ‘hitów’ dodaje smaku. Łatwo wpadają w ucho i długo nie da się ich z głowy pozbyć. To dobrze (jak na komercyjne granie, rzecz jasna)! Wydaje mi się, że Amerykanie nie próbują ani fanów, ani siebie przekonać, że są metalowcami. Myślę, że mają pełną świadomość swojej muzyki. I jej odbioru przez słuchaczy. To, co według mnie jest ważne, to fakt, że w gąszczu podobnie grających zespołów, to właśnie na Killswitch Engage zwróciłem uwagę i, najnormalniej w świecie, lubię od czasu do czasu ich posłuchać. Jakkolwiek nieskromnie to zabrzmi, to dla tak tworzącego składu komplement.
  Muzykę, którą da się słyszeć na ‘Alive or Just Breathing’ polecam wszystkim fanom nu-metalu, komercyjnego pseudo-łojenia, a także wszystkim tym, którzy poszukują czegoś fajnego na tło do codziennych zajęć, czy odskocznię od codziennego muzycznego konserwatyzmu. Czasem po prostu trzeba się wyzerować przy czymś przewidywalnym, prostym i łatwo zapadającym w pamięć. Żeby nie zwariować.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Atrophia Red Sun - Twisted Logic (2003)

-
Obraz
  Gdy pisałem wcześniej o Cold Passion, wspomniałem, że poznałem ich przy okazji metalowego festiwalu Burza Mózgu w krakowskiej Rotundzie, jakieś sto lat temu. Pisałem też, że na tej samej imprezie wystąpił krakowski (a jakże!) zespół Atrophia Red Sun. Nadeszła zatem pora, by i o nich porozmawiać. Bo, myślę, że jest o czym. Nawet, jeżeli mówimy o nich tylko w kontekście jednego porządnego albumu, a takim niewątpliwie jest ‘Twisted Logic’.      Od razu się przyznam, twórczość Atrophia Red Sun sprzed ‘Twisted Logic’ kojarzę mgliście, żeby nie powiedzieć – wcale. Ale pamiętam doskonale, że nigdy mi się nie podobała. Dopiero wydany w 2003 roku ‘Twisted Logic’ pozamiatał, powalił mnie i zahipnotyzował. Podobnie stało się niedawno z Decapitated – nie przepadałem za nimi specjalnie dopóki nie popełnili ‘Blood Mantra’, którą po prostu uwielbiam (nawet na koncert promujący płytę poszedłem!).   Ale do rzeczy. ‘Twisted Logic’ to płyta niepozbawiona wad. Przede wszystkim wad natury brzmi
Czytaj więcej

WASI ZNAJOMI - Prokoncepcja - Niedoczekanie (2016)

-
Obraz
     Kolejna propozycja z cyklu 'Wasi Znajomi', to podesłane przez niezawodnego Grzegorza, pierwsze studyjne wydawnictwo proszowickiej Prokoncepcji, zatytułowane 'Niedoczekanie'. Cieszę się, jak zawsze, gdy mogę napisać coś o Waszej muzyce nawet, gdy czasem nasz odbiór danej płyty czy artysty się trochę rozmija. A jak będzie dziś? Przekonacie się poniżej.   Prokoncepcja para się, zasadniczo, delikatną mieszanką popu, folku i soft rocka. Takie dość pozytywne granie pod nogę. Z założenia ma chyba nie zajmować zbytnio uwagi słuchacza, a tylko być subtelnym tłem do codziennych działań. Żadnych fajerwerków czy wirtuozerii tu nie znajdziemy. Solidna instrumentalnie i aranżacyjnie muzyka jakiej wiele. Niestety, nie potrafiła mnie porwać, a każdy jej kolejny odsłuch męczył mnie coraz bardziej.   Nie podoba mi się na 'Niedoczekaniu' stylistyczna niekonsekwencja. Ja rozumiem, że to melanż różnych gatunków w połączeniu z raczej zabawowym podejściem do tworzenia muzy
Czytaj więcej

PŁYTA CZYTELNIKA - Slayer - Repentless (2015)

-
Obraz
1. Delusions of Saviour 2. Repentless 3. Take Control 4. Vices 5. Cast the First Stone 6. When the Stillness Comes 7. Chasing Death 8. Implode 9. Piano Wire 10. Atrocity Vendor 11. You Against You 12. Pride in Prejudice   Dawno już nie było żadnej Płyty Czytelnika. Na szczęście, niezawodny Antoni pośpieszył z pomocą i oto jest: najnowsze dzieło dinozaurów metalu. Płyta, płytą, ale sam dobór artysty jest dla mnie, jakby to powiedzieć, symboliczny. Dlaczego? Ano dlatego, że (co już pewnie nie raz wspominałem) miewam tak zwane metalowo-klasyczne faux pas. O co chodzi? Ano o to, że Slayera nigdy nie słuchałem (serio!), nigdy nie uważałem za filar metalu (naprawdę!), wreszcie, nigdy mnie absolutnie nie interesowali. Ani mnie ziębili, ani grzali. Takie tam (niemłode już) pitu pitu, które (nie mogę pojąć czemu?!) ma tak wielkie rzesze fanów. Ale stało się, płyta została rzucona, a ja muszę się rzetelnie do niej odnieść. Zatem, do dzieła.
Czytaj więcej