Diablo Swing Orchestra - Pandora's Piñata (2012)

  Muzyka musi zaskakiwać. Muzyka musi dać się odkrywać na nowo. Muzyka musi pozwolić sobie na niczym nieograniczoną twórczą wolność. Wreszcie, muzyka musi dopuszczać do (pozornych) międzygatunkowych mezaliansów. Wtedy jest intrygująca, świeża i czarująca. Tak jak twórczość zespołu, o którym chcę Wam dziś opowiedzieć. Zapraszam do lektury kilku słów na temat trzeciej studyjnej płyty Szwedów z Diablo Swing Orchestra – ‘Pandora’s Piñata’.

    Bez odsłuchu nie byłem w stanie wyobrazić sobie tej muzyki. Naprawdę. Swing i metal? No, nijak mi się to w głowie nie kleiło. Na szczęście utalentowani muzycy mają po stokroć bogatszą ode mnie wyobraźnię i zrobili świetnie coś, czego ja nawet nie umiałem ogarnąć w myślach. Efekt? Po brzegi wypełniona linia melodyczna. Mnogość smaczków, brzmień i niebanalnych rozwiązań. Jest tu kilka odmian metalu – nie brakuje blacku, progresji awangardy czy symfonicznej jego wersji. Przez całą długość płyty jest fascynująco. Nie ma nudnych fragmentów, dłużyzn czy na siłę wplecionych motywów. A wszystko to świetnie dośpiewane czystymi głosami – klasycznym męskim i operowych żeńskim. Magia!

  Najmocniejszą, według mnie, stroną tej płyty (i muzyki Diablo Swing Orchestra w ogóle) jest współgra gitary, trąbki i puzonu. Oczywiście, okraszone operowym śpiewem. To dla mnie zupełnie inny, niespotykany dotąd, wymiar metalu. Przyznam szczerze, słuchając tej muzyki po raz pierwszy miałem ciarki, które nadal czasem się jeszcze pojawiają. A to wyznacznik świetnej i niezwykłej płyty.

  Symfoniczna pompatyczność przełamana frywolnymi swingowymi wtrętami czaruje. Do tego, co i rusz dorzucony (ale nieprzypadkowo!) ciężki gitarowy riff zniewala słuchacza, nie dając mu ani na chwilę wytchnienia, nie pozwalając nawet na moment na brak koncentracji. Fantastycznie słucha się muzyki, która zmusza do skupienia, które później – swą zawartością – po stokroć to wynagradza. Ja dla takiej muzyki właśnie żyję. I tylko taką chciałbym się z Wami, Drodzy Czytelnicy, dzielić!

  Płytę należy przesłuchać całą. Od początku do końca. Warto zrobić to dość głośno na dobrych słuchawkach. Łatwo wtedy wejść w świat tej niesamowitej opowieści, jaką jest ‘Pandora's Piñata’. Gwarantuję Wam, że nim się spostrzeżecie, cała Wasza uwaga i skupienie będą skierowane tylko w kierunku muzyki wpadającej do Waszych uszu. To świetne!

  Twórczość Diablo Swing Orchestra polecam wszystkim fanom metalu pokręconego, przemyślanego ale oryginalnego i odkrywczego. Z pewnością każdy fan black metalu, progresji czy awangardy znajdzie tu coś dla siebie. Dlaczego? Bo to arcyciekawa muzyka z pogranicza pozornie przeciwnych sobie gatunków. To magia, urok i czar w jednym. Polecam!

  Na koniec przypominam o ‘Płycie Czytelnika’ i ‘Muzyce za Kółkiem’. Te cykle nie umarły! Po prostu, czekam na Wasze propozycje. Zatem śmiało, ślijcie maile na adres: moja.antylogia@gmail.com, a ja z miłą chęcią opiszę bliskie Wam płyty!

1. Voodoo Mon Amour

2. Guerilla Laments

3. Kevlar Sweethearts

4. How to Organize a Lynch Mob

5. Black Box Messiah

6. Exit Strategy of a Wrecking Ball

7. Aurora

8. Mass Rapture

9. Honey Trap Aftermath

10. Of Kali Ma Calibre

11. Justice for Saint Mary