Sirius - Aeons of Magick (2000)

-

        Myśląc o słonecznej portugalskiej stolicy, ostatnią chyba rzeczą, która przychodzi do głowy jest symfoniczny black metal, prawda? A jednak, jest taki (a w zasadzie, był) fantastyczny projekt, który garściami czerpiąc z klasyków gatunku, potrafił zrobić coś, co na dłużej przykuło moją uwagę. I to w roku 2020. I to płytą sprzed równych 20 lat...
        Sirius, bo o nich mowa, to nieistniejąca już od 18 lat pięcioosobowa kapela z Lizbony, która bardzo szybko zaskarbiła sobie moją sympatię. I sprawiła niesamowitą frajdę, fundując wyprawę w dość głęboką już przeszłość. I choć nie wiem, dlaczego nigdy wcześniej o nich nie słyszałem, to mam wrażenie, jakbym znał ich muzykę od zawsze. Dlaczego? Śpieszę wyjaśnić.
        Już pierwsze dźwięki płynące z "Aeons of Magick" jednoznacznie i mocno przywołują skojarzenia z Limbonic Art. I to, jak dla mnie, z najlepszym z ich dzieł - "In Abhorrence Dementia". Wobec takiego ciosu ja pozostaję bezradny - opadam na fotel i słucham, słucham i słucham. Im dalej w płytę, tym Limbonic Art brzmi jeszcze wyraźniej. Ale, dochodzą do tego także charakterystyczne riffy Emperora, czasem trochę dynamiki Old Man's Child, a nawet recytatorskich spowolnień Moonspella. Ale nie dajcie się zwieść - "Aeons of Magick" to stuprocentowa black metalowa jazda, która mimo (albo dzięki?) licznym wyżej wymienionym konotacjom, nadal może (i powinna!) być uznawana za wydawnictwo oryginalne i interesujące.
        Mam niesamowitą słabość do starego dobrego symfonicznego blacku. Wiecie, takiego "z pomysłem", polotem i fantazją. Dlatego tak bardzo lubię "In Abhorrence Dementia" Limbonic Art, dokonania Old Man's Child, Immortal, Dark Funeral czy Dimmu Borgir (tak, im także miejsce w tym gronie się należy). I dlatego tak bardzo z debiutem Siriusa jest mi po drodze. Panowie potrafili tak fajnie sobie dokonania tych wszystkich "wielkich" skompilować", że po prostu chce się tego słuchać. I co jakiś czas wracać. Dokładnie tak samo, jak chce się wracać to tych właśnie "wielkich".
        Czy jest coś w tej płycie, co mi nie odpowiada? Ano, znajdzie się. Może trochę zbyt nachalne użycie tak charakterystycznej dla Limbonic Art barwy klawiszy. Może zbyt jednostajne, a la Moonspellowe, deklamacje. Ale z drugiej pewnie strony, tak właśnie chłopaki sobie to wymyślili, jako swój-nie swój styl. I mi to nie przeszkadza. Choć daleko tej płycie do arcydzieła czy przełomowego kroku w muzyce (nie zapominajmy, że 20 lat temu wiele zespołów grało podobną muzykę, a niewiele dotrwało do dziś - z naszym dzisiejszym bohaterem włącznie), to będę ją polecał wszystkim wielbicielom blacku z przełomu XX i XXI wieku. Bo to, cholera, taka zwyczajnie fajna muzyka. I skutecznie kojąca tęsknotę za "tamtymi" czasami w metalu.
        Jeśli lubisz choć jedną kapelę wymienioną wyżej - Sirius ci podejdzie. Jeśli chciałbyś poznać fenomen "tamtych" lat w ciężkiej muzyce - śmiało sięgnij po "Aeons of Magick". W innym przypadku, może ta płyta przejść obok ciebie bez echa. No i trudno, (ja uważam, że) twoja strata.

1. Sidereal Mirror 6:18
2. The Collapsing Spheres Of Time 9:13
3. Ethereal Flames Of Chaos 6:32
4. The Stargate 3:36
5. Travellers Of The Stellar Ocean 6:27
6. Aeons Of Magick 9:16
7. Beyond The Scarlet Horizon 5:37



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Atrophia Red Sun - Twisted Logic (2003)

-
Obraz
  Gdy pisałem wcześniej o Cold Passion, wspomniałem, że poznałem ich przy okazji metalowego festiwalu Burza Mózgu w krakowskiej Rotundzie, jakieś sto lat temu. Pisałem też, że na tej samej imprezie wystąpił krakowski (a jakże!) zespół Atrophia Red Sun. Nadeszła zatem pora, by i o nich porozmawiać. Bo, myślę, że jest o czym. Nawet, jeżeli mówimy o nich tylko w kontekście jednego porządnego albumu, a takim niewątpliwie jest ‘Twisted Logic’.      Od razu się przyznam, twórczość Atrophia Red Sun sprzed ‘Twisted Logic’ kojarzę mgliście, żeby nie powiedzieć – wcale. Ale pamiętam doskonale, że nigdy mi się nie podobała. Dopiero wydany w 2003 roku ‘Twisted Logic’ pozamiatał, powalił mnie i zahipnotyzował. Podobnie stało się niedawno z Decapitated – nie przepadałem za nimi specjalnie dopóki nie popełnili ‘Blood Mantra’, którą po prostu uwielbiam (nawet na koncert promujący płytę poszedłem!).   Ale do rzeczy. ‘Twisted Logic’ to płyta niepozbawiona wad. Przede wszystkim wad natury brzmi
Czytaj więcej

WASI ZNAJOMI - Prokoncepcja - Niedoczekanie (2016)

-
Obraz
     Kolejna propozycja z cyklu 'Wasi Znajomi', to podesłane przez niezawodnego Grzegorza, pierwsze studyjne wydawnictwo proszowickiej Prokoncepcji, zatytułowane 'Niedoczekanie'. Cieszę się, jak zawsze, gdy mogę napisać coś o Waszej muzyce nawet, gdy czasem nasz odbiór danej płyty czy artysty się trochę rozmija. A jak będzie dziś? Przekonacie się poniżej.   Prokoncepcja para się, zasadniczo, delikatną mieszanką popu, folku i soft rocka. Takie dość pozytywne granie pod nogę. Z założenia ma chyba nie zajmować zbytnio uwagi słuchacza, a tylko być subtelnym tłem do codziennych działań. Żadnych fajerwerków czy wirtuozerii tu nie znajdziemy. Solidna instrumentalnie i aranżacyjnie muzyka jakiej wiele. Niestety, nie potrafiła mnie porwać, a każdy jej kolejny odsłuch męczył mnie coraz bardziej.   Nie podoba mi się na 'Niedoczekaniu' stylistyczna niekonsekwencja. Ja rozumiem, że to melanż różnych gatunków w połączeniu z raczej zabawowym podejściem do tworzenia muzy
Czytaj więcej

PŁYTA CZYTELNIKA - Luxtorpeda - MYWASWYNAS (2016)

-
Obraz
1. Pozdrawiamy 2. Zerwali sieć 3. Jak husaria 4. Księgowy 5. Silnalina 6. MYWASWYNAS 7. Siódme 8. Mazanic 9. Iglo 10. Dziury po ospie 11. Imago   Ostatnio Grzeg o rz podesłał mi nie jedną, a aż dwie pr opozy cje 'Płyty C zytelnika'. KSU już było, czas zat em na kolejny po lski zespół - Luxtorpedę i ich ostatni , ubiegłoroczny alb um 'MYWASWY NAS'. Jak si ę ta moja przygo da z nowym zespołem Li tzy skończyła, przekonacie się poni żej. Zapras z am Was do lekt ury, a Grzegorzowi r az jeszcze dziękuję z a prz esłan e propozycje.
Czytaj więcej