Arkona - Goi, Rode, Goi! (2009)

Arkona – Goi, Rode, Goi! (2009)

1. Goi, Rode, Goi!

2. Tropoiu Nevedannoi

3. Nevidal

4. Na Moey Zemle

5. Pritcha

6. V Tsepiakh Drevney Tainy

7. Yarilo

8. Liki Bessmertnykh Bogov

9. Kolo Navi

10. Korochun

11. Pamiat

12. Kupalets

13. Arkona

14. Nebo Hmuroe, Tuchi Mrachniye

  Tak sobie pomyślałem, że skoro już dotarliśmy do Rosji, to możemy się w niej na chwilę zatrzymać. Nie chciałbym też znów zgubić Arkony gdzieś między innymi płytami, o których będę pisał. Niech zatem tak będzie – dziś pomówimy (i posłuchamy) sobie o piątej studyjnej płycie folkowych pogan z Arkony – ‘Goi, Rode, Goi!’. Myślę, że będzie ciekawie.

  Pamiętam, gdy po raz pierwszy usłyszałem muzykę Rosjan. Byłem przekonany, że na wokalu (rzecz jasna, mam na myśli partie growlu) jest mężczyzna! Niesamowite. Kolejnym zaskoczeniem było bogactwo warstw muzycznych. Zdałem sobie wtedy sprawę, że nasz słowiański folk nie ma się absolutnie czego wstydzić wobec chociażby skandynawskiego. Jest klimatyczny, mroczny, bywa wesoło rytmiczny i pokręcony. I, co najważniejsze, daje odczuć prawdziwego pradawnego ducha naszego plemienia. Bardzo mi się to podoba.

  Godne uwagi jest bogate instrumentarium, którym Arkona się posługuje. Dzięki temu, w dużej mierze, te wszystkie muzyczne warstwy są unikalne, a razem tworzą niesamowity efekt. Choć jest imała uwaga – będąc na ich koncercie w ramach Folk Festu w krakowskiej Fabryce, nie udało im się mnie porwać. Najnormalniej w świecie polegli ‘dźwiękowo’. Nie wiem czy to wina specyfiki wnętrza Fabryki, czy jednak Arkonie jeszcze trochę brakuje, by zawojować tłumy na koncertach. Bo, w sumie, tego samego wieczoru Eluveitie pozamiatało…

  Świetne natomiast jest to, że utwory są śpiewane po rosyjsku. Że płyty mają rosyjskie tytuły. Że chęć zdobycia szerokiego rozgłosu nie przysłoniła muzykom tego, co w muzyce folkowej (no dobra, folk-metalowej) najważniejsze – prawdziwości, szczerości i unikalności. Szacunek! Drugą ściśle z tym powiązaną sprawą jest tematyka tekstów. Oparte na słowiańskiej mitologii i obyczajowości, pozwalają poznać niesamowite aspekty życia naszych przodków. W co wierzyli, czemu (i komu) zawierzali swoje modlitwy, radości czy smutki. Komu ufali, kogo się bali, wreszcie, za kogo gotowi byli bez mrugnięcia okiem oddać życie. Świetne.

  Jako że rozmawiamy o, bądź co bądź, metalu, to warto zaznaczyć, że zarówno ‘Goi, Rode, Goi!’, jak i pozostałe płyty Rosjan są odpowiednio ciężkie i mroczne. A i growlu sobie Masza nie odmawia. Jestem pod jej ogromnym wrażeniem. Fascynujące jest to, że w jednej chwili potrafi śpiewać jak wioskowa baba w cerkwi, by po chwili rasowo i (!) po męsku zagrowlować. Do tego na scenie, podczas koncertu bez cienia wątpliwości widać, kto jest jedynym i niepodważalnym liderem zespołu. Energia, którą sama wokalistka oddaje, mogłaby starczyć na niejeden muzyczny festiwal. Naprawdę.

  Twórczość Arkony, a zwłaszcza ‘Goi, Rode, Goi!’ – moją ulubioną ich płytę – polecam wszystkim fanom szeroko rozumianego folku, a nie tylko folk metalu. Bo pewnie wszyscy folk metalowcy ich znają. A to, co Rosjanie mają do zaoferowania sięga daleko poza ścisłe folk metalowe ramy. Ta muzyka jest po prostu wnikliwie przemyślana, perfekcyjnie skomponowana i, co jest tu zdecydowanie najważniejsze, zagrana z pasją i sercem, co niesamowicie pozytywnie wpływa na słuchacza. Szczerze polecam!