Antylogia Mojej Muzyki

Half Moon Run - Dark Eyes (2012) 1. Full Circle 2. Call Me In The Afternoon 3. No More Losing The War 4. She Wants To Know 5. Need It 6. Give Up 7. Judgement 8. Unofferable 9. Drug You 10. Nerve 11. Fire Escape 12. 21 Gun Salute   Trzyma mnie ten refleksyjny nastrój, oj trzyma. Od prawie dwóch miesięcy w moim odtwarzaczu rządzą płyty spokojne, klimatyczne i niemalże melancholijne. Nie bardzo wiem dlaczego tak jest, ale jest. Widocznie, nawet najbardziej zagorzały fan ciężkiego metalu potrzebuje kilku chwil oddechu od łojenia. Jedną z płyt, której lubię sobie ostatnio posłuchać jest ‘Dark Eyes’ kanadyjskiej indie rockowej (tak!) kapeli Half Moon Run.

    Miałem straszne wyrzuty, że ostatnio tak Was, Drodzy Czytelnicy, zaniedbałem, więc postanowiłem jakoś znaleźć (choć łatwo nie było!) odrobinę czasu, żeby wrzucić Wam jeszcze jedną propozycję w tym miesiącu. Będzie to płyta trochę inna od większości, które Wam przedstawiałem. Ostatnio bardzo często szukam w muzyce wyciszenia i spokoju, i to właśnie ten album, między innymi, słucham w kółko. I choć muzycy tworzący supergrupę Soen mają mocno metalową przeszłość/naturę, to ‘Cognitive’, ich debiutancki album, jest dziełem genialnie relaksującym i skłaniającym do refleksji.      Nie kojarzę już za bardzo w jakich okolicznościach poznałem amerykańsko-szwedzki skład Soen, ale od pierwszego odsłuchu zaiskrzyło. Niesamowity, smutny lekko klimat tej muzyki bardzo mi odpowiada. Zwłaszcza w czasie, gdy wszystko wokół jest odrobinę bardziej stresujące/irytujące niż zazwyczaj. Jak już nie raz na łamach Antylogii wspominałem – nie istnieje dla mnie żaden inny lek n...

Black Sabbath - Mob Rules (1981) 1. Turn Up the Night 2. Voodoo 3. Sign of the Southern Cross 4. E5150 5. The Mob Rules 6. Country Girl 7. Slipping Away 8. Falling Off the Edge of the World 9. Over and Over   Dziś (wreszcie!) udało mi się znaleźć chwilę i napisać kilka słów o ostatniej z trzech zaproponowanych przez Justynę płyt, czyli o dziesiątym studyjnym albumie Black Sabbath – ‘Mob Rules’. Z płytą zaznajamiałem się etapami (odsłuchiwałem zawsze gdzieś pomiędzy innymi płytami) i myślę, że już co nieco mogę o niej powiedzieć. Przy okazji dowiedziałem się (nie wiedziałem, naprawdę), że jest to jedna z dwóch płyt tej formacji, na której zaśpiewał Ronnie James Dio. Ja, jako totalny laik dinozaurowego rocka i metalu, myślałem, że jak Black Sabbath, to tylko Ozzy. Ot, siurpryz...