Akphaezya - Anthology IV: The Tragedy of Nerak (2012)

-


  Faktem powszechnie znanym jest moja słabość i sympatia do muzyki kombinowanej (ale w tym, nieprzesadzonej). Uwielbiam oryginalność w rocku i metalu. Nic mnie tak nie cieszy, jak nagłe zaskoczenie podczas odsłuchu jakiejś płyty. To sprawia, że nie tracę wiary w muzykę – w jej twórczą nieskończoność. To, ku mojej dzikiej satysfakcji, zadaje kłam słowom malkontentów, jakoby wszystko w muzyce już było, a to co powstaje jest odtwórcze i czyjeś. Progresja czy szeroko pojęta awangarda w metalu sprzyja tej muzyce w utrzymaniu formy. Dziś będzie o takim właśnie graniu, o czymś z podobnego koszyka do omawianego już kiedyś UneXpect. Zapraszam do spaceru po dźwiękach ‘Anthology IV: The Tragedy of Nerak’ – drugiej studyjnej płyty Francuzów z formacji Akphaezya.
    To, co silnie uderza od samego początku płyty, to specyficzna aura baśniowości, fantastyki – ot, innego świata. Choć to inne granie i zupełnie inna muzyczna historia, to jakoś tak z lekka poczułem się jak podczas słuchania Native Construct. Zaskakująco. Czyli, dobrze. Wiele tu ciekawych rozwiązań instrumentalnych – czy to w brzmieniu i konstrukcji gitarowych riffów, czy to w barwach wszechobecnych klawiszy. Do tego fantastycznie adaptująca się do zmiennych warunków wokalistka i równa, rzetelna perkusja. Całość jest wobec tego profesjonalna choć, poprzez zmienność nastrojów między utworami – może zdawać się odrobinę chaotyczna. Ale to wrażenie tylko podczas kilku pierwszych odsłuchów. Później już wiemy, że tak właśnie ma być. Nie inaczej.
  Słuchając ‘Anthology IV...’ mam pewien problem z określeniem, czy to aby na pewno jest metal. Progresja – jasne. Awangarda – jak najbardziej. Rock – zdecydowanie. Ale metal? Chyba jednak nie. Jakaś taka delikatność – nawet w szybszych i cięższych utworach – nie pozwala wrzucić muzyki Francuzów do worka z metalem. Do tego bogate klawisze i ten głos wokalistki... Świetna, klimatyczna muzyka rockowa. Jak dla mnie, przynajmniej.
  Fajna jest jeszcze jedna rzecz na tym wydawnictwie - nie brakuje na nim prawdziwych ‘hitów’! Wiecie, takich wpadających w ucho i na długo zapadających w pamięci utworów. ‘Utopia’, ‘Genesis’ czy ‘Dystopia’ to właśnie takie ‘hity’. Świetne, bo nie dość, że zostają ze słuchaczem na dłużej, to mocno identyfikują zespół i nietrudno później o silne z nim skojarzenia. Ciekawe, że to w tych właśnie kawałkach wokalistka pokazuje swoje największe możliwości – raz brzmi jak Rasm Al-Mashan (Soomood), innym razem znów jak Sandra Nasić (Guano Apes). Ale, na szczęście, w większości jednak brzmi jak Nehl Aëlin, czyli jak ona sama.
  ‘Anthology IV: The Tragedy of Nerak’ jest płytą dość zwariowaną i pokręconą, przez co ja ją absolutnie kupuję. Nie jest oczywista, nie jest jednostajna, wreszcie, nie jest nudna. Jest kompletna, przemyślana (na ile ten lekki chaos może by być przemyślany) i bardzo profesjonalna. Znajdą tu, jestem pewien, coś dla siebie fani rocka, progresji, eksperymentalizmu zarówno brzmieniowego, jak i kompozycyjnego. Nie będą się też podczas odsłuchu nudzić poszukiwacze nowości, czyli wszyscy ci, którzy lubią być zaskakiwani dźwiękiem. Miesza się tu wiele gatunków. Szybkość miesza się z dostojną nieśpiesznością. Ballady mieszają się tu z ciężkimi kawałkami. Wreszcie, akustyczne brzmienie miesza się z przesterowanym. Wszystko to jest na swoim miejscu. Ja te płytę mocno polubiłem od pierwszego słyszenia. I dość regularnie do niej wracam. Bo o jej istnieniu przypominają kręcące się po mojej głowie (i zupełnie niekontrolowane) ‘hity’ tego albumu. Polecam, to naprawdę świetne wydawnictwo!

1. Prologos
2. A Slow Vertigo
3. Sophrosyne
4. Utopia
5. Hubris
6. Transe H.L. 2
7. Genesis
8. Dystophia
9. Nemesis
10. The Harsh Verdict
11. Epilogos

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Atrophia Red Sun - Twisted Logic (2003)

-
Obraz
  Gdy pisałem wcześniej o Cold Passion, wspomniałem, że poznałem ich przy okazji metalowego festiwalu Burza Mózgu w krakowskiej Rotundzie, jakieś sto lat temu. Pisałem też, że na tej samej imprezie wystąpił krakowski (a jakże!) zespół Atrophia Red Sun. Nadeszła zatem pora, by i o nich porozmawiać. Bo, myślę, że jest o czym. Nawet, jeżeli mówimy o nich tylko w kontekście jednego porządnego albumu, a takim niewątpliwie jest ‘Twisted Logic’.      Od razu się przyznam, twórczość Atrophia Red Sun sprzed ‘Twisted Logic’ kojarzę mgliście, żeby nie powiedzieć – wcale. Ale pamiętam doskonale, że nigdy mi się nie podobała. Dopiero wydany w 2003 roku ‘Twisted Logic’ pozamiatał, powalił mnie i zahipnotyzował. Podobnie stało się niedawno z Decapitated – nie przepadałem za nimi specjalnie dopóki nie popełnili ‘Blood Mantra’, którą po prostu uwielbiam (nawet na koncert promujący płytę poszedłem!).   Ale do rzeczy. ‘Twisted Logic’ to płyta niepozbawiona wad. Przede wszystkim wad natury brzmi
Czytaj więcej

WASI ZNAJOMI - Prokoncepcja - Niedoczekanie (2016)

-
Obraz
     Kolejna propozycja z cyklu 'Wasi Znajomi', to podesłane przez niezawodnego Grzegorza, pierwsze studyjne wydawnictwo proszowickiej Prokoncepcji, zatytułowane 'Niedoczekanie'. Cieszę się, jak zawsze, gdy mogę napisać coś o Waszej muzyce nawet, gdy czasem nasz odbiór danej płyty czy artysty się trochę rozmija. A jak będzie dziś? Przekonacie się poniżej.   Prokoncepcja para się, zasadniczo, delikatną mieszanką popu, folku i soft rocka. Takie dość pozytywne granie pod nogę. Z założenia ma chyba nie zajmować zbytnio uwagi słuchacza, a tylko być subtelnym tłem do codziennych działań. Żadnych fajerwerków czy wirtuozerii tu nie znajdziemy. Solidna instrumentalnie i aranżacyjnie muzyka jakiej wiele. Niestety, nie potrafiła mnie porwać, a każdy jej kolejny odsłuch męczył mnie coraz bardziej.   Nie podoba mi się na 'Niedoczekaniu' stylistyczna niekonsekwencja. Ja rozumiem, że to melanż różnych gatunków w połączeniu z raczej zabawowym podejściem do tworzenia muzy
Czytaj więcej

PŁYTA CZYTELNIKA - Slayer - Repentless (2015)

-
Obraz
1. Delusions of Saviour 2. Repentless 3. Take Control 4. Vices 5. Cast the First Stone 6. When the Stillness Comes 7. Chasing Death 8. Implode 9. Piano Wire 10. Atrocity Vendor 11. You Against You 12. Pride in Prejudice   Dawno już nie było żadnej Płyty Czytelnika. Na szczęście, niezawodny Antoni pośpieszył z pomocą i oto jest: najnowsze dzieło dinozaurów metalu. Płyta, płytą, ale sam dobór artysty jest dla mnie, jakby to powiedzieć, symboliczny. Dlaczego? Ano dlatego, że (co już pewnie nie raz wspominałem) miewam tak zwane metalowo-klasyczne faux pas. O co chodzi? Ano o to, że Slayera nigdy nie słuchałem (serio!), nigdy nie uważałem za filar metalu (naprawdę!), wreszcie, nigdy mnie absolutnie nie interesowali. Ani mnie ziębili, ani grzali. Takie tam (niemłode już) pitu pitu, które (nie mogę pojąć czemu?!) ma tak wielkie rzesze fanów. Ale stało się, płyta została rzucona, a ja muszę się rzetelnie do niej odnieść. Zatem, do dzieła.
Czytaj więcej