Antylogia Mojej Muzyki

  Dziś lekka zmiana klimatu. Nie pamiętam już kiedy, ale jakiś czas temu w moje ręce wpadła płyta 'Lun' serbskiego zespołu Destiny Potato. O samym zespole wiem niewiele, a 'Lun' jest ich debiutanckim i chyba jedynym dotąd wydawnictwem. Niech jednak brak informacji o zespole Was nie zniechęca, bo muzyka, którą skład z Belgradu uprawia, mimo, że pozornie podobna do wielu, ma w sobie to "coś".   Otwierający płytę, delikatny i niesamowicie klimatyczny "The Build Up" nawet jedną nutą nie zdradza, z jaką muzyką przyjdzie nam się dalej zetknąć. Świetny zabieg, tak inny od większości wstępów metalowych zespołów. Drugi utwór to już solidne uderzenie (lekko djentowe, rzekłbym) z przepięknym żeńskim wokalem, który choć zdaje się być odrobinę zbyt delikatny do tej muzyki, broni się wybornie z każdą kolejną minutą nagrania. "Take a Picture", natomiast, to bardzo radiowy, pozwolę sobie stwierdzić, utwór. Aż dziw, że nie jest (a może jest?) szerzej

  Po dłuższej przerwie chciałbym się z Wami podzielić jedną z ciekawszych i łatwo zapadających w pamięć black metalowych płyt. Drugi album niemieckiego składu Kosmopyria ma w sobie wszystko to, czego (głęboko w to wierzę) wszyscy fani przemyślanego blacku poszukują.   'Sinister' to wydawnictwo z 2017 roku, czyli całkiem jeszcze świeży produkt. Co się jako pierwsze rzuca w uszy? Ano, język niemiecki. Znakomita większość tekstów jest śpiewana, a raczej mrocznie growlowana, w języku naszych zachodnich sąsiadów właśnie. Czy to przeszkadza? O ile nie lubię niemieckiego w stylu Rammsteina, o tyle u Kosmopyrii język ten zupełnie mi nie przeszkadza. A to, wbrew pozorom, olbrzymi plus.   No, ale do rzeczy. To nie przez wzgląd na niemiecki śpiewany chciałem Wam dziś o 'Sinister' opowiedzieć, a przez ich, niegłupi zresztą, pomysł na nowoczesną black metalową muzykę. Pierwsze, co mnie w tej płycie ujęło, to pewien paradoks, o którego wpływ na postrzeganie muzyki nigdy bym